دوريس هارت (20 يونيه 1925 - 29 مايو 2015) كانت لاعبة تنس امريكانيه كانت نشطة فى الاربعينات والنصف 1 الخمسينات. اخدت المرتبة الأولى عالمى سنة 1951. كانت رابع لاعبة وتانى ست تفوز ب واحده من البطولات الأربع الكبرى فى الفردي. كانت الأولى من 3 لاعبات بس (جميعهن ستات) أكملن مسيرة " المجموعة المعبأة " من ألقاب جراند سلام ، اللى كسبت بلقب واحد على الأقل فى الفردى والزوجى والزوجى المختلط فى كل أحداث جراند سلام ال 4 . بس هيا ومارجريت كورت حققتا ده فى عصر الهواة فى دى الرياضة. هارت لعبت تنس فى فريق Miami Hurricanes فى جامعة ميامى فى كورال جابلز، فلوريدا .
مهنة التنس
هارت وصلت 67 نهائى فى البطولات الأربع الكبرى و كسب ـ 35 لقب ، متعادل مع لويز بروف فى المركز السادس فى القائمة على الاطلاق (خلف مارجريت سميث كورت (64)، مارتينا نافراتيلوفا (59)، بيلى جين كينغ (39)، سيرينا ويليامز (39). ومارجريت أوزبورن دوبونت (37)). ستة من ألقابها كانت فى فردى الستات، و 14 فى زوجى الستات، و 15 فى الزوجى المختلط.[1] هارت هو واحد من 3 لاعبين بس، جميعهم من الستات، عندهم "مجموعة معلبة" من ألقاب جراند سلام - كل لقب ممكن (الفردي، زوجى الستات، والزوجى المختلط) من كل بطولات جراند سلام الأربع. أما الأخريات فهم مارجريت سميث كورت ومارتينا نافراتيلوفا.[1] كان هارت أول شخص ينجز ده الشغل الفذ.[2] لما كانت طفلا، عانى هارت من التهاب العظم والنقى ،و ده اتسبب فى ضعف دائم فى الساق اليمنى. ابتدت لعب التنس لما كانت فى العاشرة من عمرها، بتشجيع كبير من شقيقها بود.[1]
بعد خسارتها 7 نهائيات فى البطولات الأربع الكبرى من سنة 1942 لحد سنة 1946، كسبت هارت بأول لقب ليها فى البطولات الأربع الكبرى فى بطولة ويمبلدون سنة 1947 فى زوجى الستات . فى تلك المرحلة، كانت لسه طالبة فى جامعة ميامى . لقبها الفردى الاولانى فى البطولات الأربع الكبرى فى بطولة اوستراليا الوطنية سنة 1949 ، كانت اللاعبة الوحيدة غير الأسترالية فى القرعة . كسبت كمان بألقاب فردية فى البطولات الفرنسية الدولية عامى 1950 و 1952، وبطولة ويمبلدون سنة 1951 (غلب الشريكة الزوجية شيرلى فراى فى النهائى)، والبطولات الوطنية الامريكانيه عامى 1954 و 1955.[3][4] كان نهائى الفردى فى امريكا سنة 1955 هو آخر ماتش فردية فى البطولات الأربع الكبرى فى مسيرتها.[4] هارت كسبت ألقاب الفردى وزوجى الستات والزوجى المختلط فى بطولة ويمبلدون سنة 1951، لعبت نهائيات كل الأحداث التلاته فى نفس اليوم (7 يوليه 1951). كما كسبت " بالتاج الثلاثى " فى بطولة فرنسا الدولية سنة 1952 والبطولة الوطنية الامريكانيه سنة 1954.[5]
فى مسيرتها فى كأس ويتمان من سنة 1946 لحد سنة 1955، كان هارت مثالى 14-0 فى الماتشات الفردية و 8-1 فى الماتشات الزوجية.[1] هارت ماخسرتش ماتش زوجى الستات فى البطولات الأربع الكبرى من بطولة فرنسا الدولية 1951 لحد الدور نصف النهائى من بطولة ويمبلدون 1954 ، اجمالى 43 ماتش، رغم أنها تخطت 4 بطولات جراند سلام فى الفتره دى. كما أنها لم تخسر ماتش الزوجى المختلط فى بطولات جراند سلام الـ 13 اللى لعبتها من البطولة الفرنسية الدولية سنة 1951 وحتى بطولة امريكا الوطنية سنة 1955. خسرت هيا (وشريكها ستان سميث ) فى الجولة التالتة من بطولة ويمبلدون سنة 1968 قدام فرو ماكميلانوأنيت فان زيل دو بلوى 6–3، 12–10. حسب جون أوليف ولانس تينغاى من الديلى تلغراف وديلى ميل ، تم تصنيف هارت ضمن احسن 10 لاعبين على مستوى العالم من سنة 1946 لحد سنة 1955 (لم يتم اصدار أى تصنيفات من سنة 1940 لحد سنة 1945)، ووصل لأعلى مستوى مهنى له و هو المركز الاولانى عالمى فى تلك التصنيفات. سنة 1951. تم ادراج هارت فى تصنيفات العشرة الأوائل فى نهاية العام الصادرة عن اتحاد التنس الامريكانى من سنة 1942 لحد سنة 1955. كانت اللاعبة الامريكانيه الأعلى تصنيف فى 1954 و 1955
هارت اعتزلت من الجولة فى أواخر سنة 1955 علشان يكون محترف فى تدريس التنس. اتنشرت سيرتها الذاتية "التنس مع هارت" فى السنه دى.[5] تم ادخالها فى الدفعة الافتتاحية سنة 1967 فى قاعة مشاهير الرياضة بجامعة ميامى و تم ادخالها فى قاعة مشاهير التنس الدولية سنة 1969. ماتت فى 29 مايو 2015، فى بيتها فى كورال جابلز، فلوريدا، عن عمر 89
↑ أب"Doris Hart, tennis champion – obituary". The Daily Telegraph. June 1, 2015. Retrieved June 1, 2015. المرجع غلط: وسم <ref> غير صالح؛ الاسم "TelegObit" معرف أكثر من مرة بمحتويات مختلفة.