Directoraat-generaal Concurrentie

Het Directoraat-generaal Concurrentie (afkorting: DG Concurrentie) is een directoraat-generaal van de Europese Commissie. Het hoofdkantoor is gevestigd in Brussel, België.

Het directoraat-generaal is verantwoordelijk voor de vaststelling en implementatie van het concurrentiebeleid van de Europese Unie. Het DG Concurrentie heeft een dubbele rol in anti-trustwetgeving: een onderzoekende en een besluitvormende rol. Deze dubbelzinnigheid van rollen leverde het directoraat-generaal in het verleden veel kritiek op. Als een reactie op de kritiek besloot het directoraat-generaal een aantal interne hervormingen door te voeren om de rechten van de betrokken partijen te garanderen.

De hoofdopdracht is het vrijwaren van de eerlijke mededinging op de Europese markten, in samenwerking met de nationale mededingingsautoriteiten van de lidstaten. De wettelijke basis voor het concurrentiebeleid van de Europese Commissie vormen de artikels 101-109 van het verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, plus een groot aantal reglementen met uitvoeringsbepalingen.

Het directoraat-generaal wordt gezien als een van de meest geraffineerde anti-trustwetgevers in de wereld. Tussen 2000 en 2004 wist het DG Concurrentie een bedrag van 3,4 miljard euro te incasseren. Dit bedrag steeg tussen 2005 en 2009 tot 9,4 miljard euro.

De politieke verantwoordelijkheid voor het Europese concurrentiebeleid valt onder de Europese commissaris voor Mededinging. Het directoraat-generaal floreerde onder het voorzitterschap van Eurocommissaris Neelie Kroes (2004-10) en haar beleid is voortgezet door Joaquín Almunia (2010-14). De huidige Eurocommissaris voor Mededinging is Margrethe Vestager. Het administratieve diensthoofd is de Directeur-Generaal. Sinds 2020 is dit Olivier Guersent.

Sommige Europese mededingingsregels, met name inzake Antitrust, zijn direct afdwingbaar voor nationale rechtbanken. Men hoeft dus niet naar het Europees Hof van Justitie te trekken om bijvoorbeeld een contract ongeldig te laten verklaren. Toch treedt de Europese Commissie in veel gevallen zelf op, hetzij eigenmachtig (ex officio), hetzij na een klacht van een benadeelde partij. Grote bedrijfsfusies worden vrijwel altijd door de betrokken partijen zelf spontaan op voorhand aan de Commissie gemeld.

• Autobedrijven
• Energie - redelijke prijzen van energie voor Europese consumenten
• Farmaceutische industrie - medicatie beschikbaar tegen een redelijke prijs
• Financiële diensten - als een reactie op de economische crisis besloot de EU om maatregelen te nemen ten behoeve van de stabiliteit
• Informatietechnologie - het beperken van de macht van bedrijven op burgers (Microsoft, Google)
• Media
• Postbedrijven - liberalisering
• Professionele diensten - hoogopgeleide personen zoals advocaten en doktoren
• Telecommunicatie
• Transportsector