|
Kim Collins
Kim Collins (Saint Peter Basseterre, 5 april 1976) is een sprinter uit Saint Kitts en Nevis. Hij is gespecialiseerd in de 60 m, 100 m, 200 m en de 4 x 100 m estafette. In 2003 werd hij wereldkampioen op de 100 m. Hij nam achtmaal deel aan de wereldkampioenschappen atletiek en vijfmaal aan de Olympische Spelen. Hij heeft in zijn carrière tien maal onder de 10,00 s gelopen op de 100 m (peildatum september 2016). BiografieEerste succesIn 1995 won Collins een zilveren medaille op de Pan-Amerikaanse jeugdkampioenschappen. Met 10,4 werd hij verslagen door de Canadees Dave Tomlin, die de wedstrijd in 10,1 won. WereldkampioenCollins won in 2002 in het Engelse Manchester de 100 m op de Gemenebestspelen, nadat twee concurrenten door blessures uitgeschakeld waren. Met een tijd van 9,98 versloeg hij de Nigeriaan Uchenna Emedolu (zilver) en de Canadees Pierre Browne (brons). Na de wedstrijd testte hij positief op doping. Collins mocht echter zijn medaille houden toen bleek, dat de aangetroffen stof aanwezig was door zijn jarenlange gebruik van medicijnen voor astma. Omdat hij dit tevoren niet aan de medische commissie had gemeld, kreeg hij een waarschuwing. Het jaar 2003 begon hij met een zilveren medaille op de wereldindoorkampioenschappen in Birmingham. Met 6,53 finishte hij achter de Amerikaan Justin Gatlin (goud) en voor de Brit Jason Gardener (brons). Op de WK van 2003 in Parijs behaalde Kim Collins de grootste overwinning van zijn sportcarrière. Doordat olympisch en wereldkampioen Maurice Greene in de finale ontbrak (gesneuveld in de halve finale), was de wedstrijd compleet open. De vier snelste atleten finishten slechts 0,02 seconden van elkaar, waarbij Collins tot wereldkampioen werd uitgeroepen. Hij werd hiermee de eerste wereldkampioen van zijn land. Helsinki en OsakaIn 2005 deed hij in het Finse Helsinki mee op de 100 m bij de WK. Na moeilijk door de voorrondes te zijn gekomen, eiste Collins in de finale het brons op achter de Amerikaan Justin Gatlin (goud) en de Jamaicaan Michael Frater (zilver). Hij finishte in 10,05 (dezelfde tijd als Frater). Op de WK van 2007 in Osaka werd hij in de halve finale met 10,21 uitgeschakeld. Olympische Spelen PekingKim Collins begon het olympische jaar 2008 uitstekend door op de WK indoor in Valencia een zilveren medaille te veroveren op de 60 m in 6,54. Op de Olympische Spelen van 2008 in Peking sneuvelde hij echter in de halve finale van de 100 m met een tijd van 10,05 s, toch zijn beste jaartijd. Op de 200 m bereikte Collins wel de finale en werd hij uiteindelijk als zesde geklasseerd, nadat hij in eerste instantie als achtste was gefinisht. Na afloop van de finalerace werden echter de Antilliaan Churandy Martina (aanvankelijk tweede) en de Amerikaan Wallace Spearmon (aanvankelijk derde) gediskwalificeerd, omdat ze beiden buiten hun baan zouden hebben gelopen. Berlijn en einde carrièreIn 2009 deed Collins voor de zevende maal mee aan de WK. Hij kon echter niet meestrijden voor de medailles: hij kwam bij zowel de 100 m als de 200 m niet verder dan de kwartfinales. Een maand later, in september 2009, besloot Collins zich terug te trekken uit de internationale atletiek.[2] Hij deed dit onder meer, omdat hij zo meer bij zijn familie kon zijn. Olympische Spelen van LondenDe Olympische Spelen van Londen in 2012 zouden Collins' vijfde Spelen worden, maar uiteindelijk werd hij uitgesloten van het kampioenschap. Naar eigen zeggen kwam dit, omdat hij zijn vrouw opzocht, maar volgens het olympisch comité van Saint Kitts en Nevis was dit, omdat hij niet reageerde op pogingen om hem te bereiken.[3] Na de Spelen van LondenToch bleef Collins hierna gewoon doorgaan met sprinten op hoog niveau. Hij deed niet mee aan de WK in Moskou, maar liep dat jaar in Lausanne wel een persoonlijk record van 9,97. In 2014 verbrak hij dat opnieuw, naar 9,96. Hij liep de 100 m op de WK van 2015, waar hij strandde in de series. In mei 2016 verbaasde Collins de wereld door op 40-jarige leeftijd zijn persoonlijk record verder aan te scherpen naar 9,93. Hij nam vervolgens voor de vijfde keer deel aan de Olympische Spelen in Rio, waar hij werd uitgeschakeld in de halve finales. In 2018 deed Collins voor het laatst mee aan een wereldkampioenschap. Hij werd 24e in de serie van de 60 meter op het WK indoor, in de halve finale startte hij niet meer. Later dat jaar liet Collins weten definitief te stoppen met topsport. Titels
Persoonlijke records
Palmares 60 m
100 m
200 m
4 x 100 m estafette
Bronnen, noten en/of referenties
Externe links
 Zie de categorie Kim Collins van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
 ·  ·  |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
