Reprezentacja Finlandii do lat 18 (2003–2004) – asystent trenera
Reprezentacja Łotwy do lat 18 (2004–2005) – menedżer drużyny
Po zakończeniu kariery zawodniczej został trenerem hokejowym na Łotwie. Początkowo jako asystent w macierzystym klubie Dinamo Ryga, gdy trenerami byli Wiktor Tichonow i Władimir Jurzinow, a od 1977 jako samodzielny trener[1]. Następnie został selekcjonerem Bułgarii, którą prowadził na turnieju mistrzostw świata Grupy C w 1980. Od sierpnia 1992 w Polsce był trenerem Podhala Nowy Targ[2][3]. Został zatrudniony przez władze klubu po niezadowalającym sezonie 1991/1992. Do drużyny zostali sprowadzeni obcokrajowcy: Siergiej Odincow i Sergejs Povečerovskis. Od tego czasu przejęcia trenowania przez Łotysza drużyna odnosiła sukcesy w lidze polskiej. Trener dał się wówczas poznać jako surowy i wymagający (miał zasadę, w myśl której do autokaru przed ważnymi meczami nie były dopuszczane kobiety)[4], a jednocześnie skuteczny i szanowany przez zawodników trener[5][6]. W tym okresie część zawodników drużyny odmawiało gry pod kierunkiem trenera, nie uznając jego metod szkoleniowych[7]. Podczas swojej pracy czterokrotnie doprowadził nowotarżan do tytułu Mistrza Polski[8]. Jednocześnie od 1992 został selekcjonerem reprezentacji Polski i prowadził ją w mistrzostwach świata Grupy B w 1993 i 1994. Po tym podjął pracę z reprezentacją Łotwy: wpierw samodzielnie prowadził ją w MŚ Grupy B w 1995[9], a później jako asystent trenera uczestniczył w turniejach Grupy A w 1998 i 1999[10].
Pełnił funkcję sekretarza generalnego w Łotewskiej Federacji Hokejowej[11][12].
Znane jest powiedzenie Ēvaldsa Grabovskisa znamionujące jego podejście do uprawiania sportu:
Jeśli chcesz, by cię szanowano, to nie odpuszczaj żadnych zawodów, nawet gdy tytuł masz w kieszeni. Po tym poznaje się prawdziwego mistrza[13].
