Świtezianka dziewica
Calopteryx virgo
|
(Linnaeus, 1758)
|
|
|
Systematyka
|
Domena
|
eukarionty
|
Królestwo
|
zwierzęta
|
Typ
|
stawonogi
|
Gromada
|
owady
|
Podgromada
|
uskrzydlone
|
Rząd
|
ważki
|
Podrząd
|
ważki równoskrzydłe
|
Nadrodzina
|
Calopterygoidea
|
Rodzina
|
świteziankowate
|
Rodzaj
|
Calopteryx
|
Gatunek
|
świtezianka dziewica
|
Synonimy
|
- Libellula virgo Linnaeus, 1758[1][2]
- Agrion virgo (Linnaeus, 1758)[3]
- Libellula splendeo Harris, 1780[1]
- Agrion nicaeensis Risso, 1826[1]
- Agrio cyaneus Selys in Meisser, 1831[1]
- Agrio oeneus Selys in Meisser, 1831[1]
- Agrion festiva Brullé, 1832[1]
- Calepteryx anceps Stephens, 1835[1]
- Calepteryx ludoviciana Stephens, 1835[1]
- Agrion colchicus von Eichwald, 1837[1]
- Agrion vesta Charpentier, 1839[1]
- Calopteryx inornata Selys, 1840[1]
- Calopteryx virgo occitanica Walker, 1853[1]
- Calopteryx virgo meridionalis Selys, 1873[1]
- Calopteryx violacea Dziedzielewicz, 1902[1]
- Calopteryx virgo brittanica Conci, 1952[1]
- Calopteryx virgo padana Conci in Conci & Nielsen, 1956[1]
- Calopteryx pseudoneurobasis St. Quentin, 1958[1]
- Calopteryx virgo feminalis Kosterin, 2017[1]
|
|
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]
|
|
|
|
Świtezianka dziewica, świtezianka modra (Calopteryx virgo) – gatunek ważki równoskrzydłej z rodziny świteziankowatych (Calopterygidae). Występuje w Europie, północnej Afryce, Anatolii, centralnej Azji i na Syberii. W Polsce w prawie całym kraju, także w górach (do około 1350 m n.p.m.); w sporej części środkowej Polski jest jednak lokalny i rzadki[5].
Można je spotkać głównie nad wodą, w pobliżu stawów i jezior. Występują również wysoko w górach. Samica składa jaja nurkując pod wodę, na łodygach podwodnych roślin, które nacina pokładełkiem[6]. Znosi do 300 jaj. Samce mają ciemnoniebieskie, metalicznie błyszczące zabarwienie ciała (w zależności od oświetlenia i kąta padania światła może się wydawać zielone[5]) i czerwono-niebieskie skrzydła z jaśniejszymi wierzchołkami[6], u młodych samców skrzydła mają barwę ciemnobrązową. Samice są zielone, a ich skrzydła przezroczyste zabarwienia brązowego, z białą plamką na każdym skrzydle (nie jest to typowa dla ważek pterostygma, lecz struktura zbudowana z zagęszczonych żyłek, nazywana „pseudopterostygmą”[5]). Długość ciała 33–40 mm, rozpiętość skrzydeł 70 mm[6].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r D. Paulson, M. Schorr & C. Deliry: World Odonata List. 2022-05-22. [dostęp 2022-05-24]. (ang.).
- ↑ K.K. Linneusz K.K., Systema naturae per regna tria naturae :secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis, wyd. 10, t. 1, Holmiae (Sztokholm) 1758, s. 545–546 (łac.).
- ↑ Calopteryx virgo Linnaeus, 1758. [w:] GBIF Backbone Taxonomy [on-line]. GBIF Secretariat. [dostęp 2022-05-24]. (ang.).
- ↑ Calopteryx virgo, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b c Ewa Miłaczewska: Świtezianka dziewica Calopteryx virgo. [w:] wazki.pl [on-line]. [dostęp 2022-05-24].
- ↑ a b c Henryk Sandner: Owady. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990. ISBN 83-01-08369-7. Brak numerów stron w książce
Bibliografia
Identyfikatory zewnętrzne:
|