Żarłaczowate
Carcharhinidae
Jordan & Evermann , 1896[1]
Przedstawiciel rodziny – Carcharhinus melanopterus
Systematyka
Domena
eukarionty
Królestwo
zwierzęta
Typ
strunowce
Podtyp
kręgowce
Gromada
ryby chrzęstnoszkieletowe
Podgromada
spodouste
Rząd
żarłaczokształtne
Rodzina
żarłaczowate
Typ nomenklatoryczny
Carcharhinus Blainville, 1816
Synonimy
Triaenodontini[a] Bonaparte , 1835[2]
Prionidæ[b] Swainson , 1838[3]
Cynocephali[c] Gill , 1862[4]
Carcharhininæ[d] Jordan & Evermann, 1896 [1]
Eulamiidae[e] Fowler , 1916[5]
Loxodontinæ[f] Whitley , 1934[6]
Scoliodontinae[g] Whitley, 1934 [6]
Galeolamnidae[h] Romer , 1945[7]
Rhizoprionodontini[i] Compagno , 1988[8]
Isogomphodontini[j] Compagno, 1988 [9]
Triaenodonidae – Herman & van den Eeckhaut, 2010 [10]
Rodzaje
10 rodzajów – zobacz opis w tekście
Żarłaczowate [11] (Carcharhinidae) – rodzina dużych, drapieżnych ryb chrzęstnoszkieletowych (rekinów ) zaliczana do rzędu żarłaczokształtnych (Carcharhiniformes). Niektóre gatunki są niebezpieczne dla człowieka.
Występowanie
Ciepłe wody oceaniczne i morskie całego świata, sporadycznie wpływają do estuariów , rzek i jezior[12] .
Cechy charakterystyczne
Ciało wrzecionowate. Okrągłe oczy z przesłoną migawkową . Pięć par szczelin skrzelowych , piąta zachodzi nad nasadę płetwy piersiowej. Dwie płetwy grzbietowe – pierwsza ma pofalowaną krawędź[12] i jest położona w połowie odległości między płetwami piersiowymi i brzusznymi. Płetwa ogonowa lekko uniesiona[11] .
Klasyfikacja
Negaprion brevirostris
Triaenodon obesus
Rodzaje zaliczane do rodziny żarłaczowatych[13] :
Carcharhinus Blainville , 1816
Glyphis Agassiz , 1843
Lamiopsis Gill , 1862
Loxodon Müller & Henle , 1838 – jedynym przedstawicielem jest Loxodon macrorhinus Müller & Henle, 1839
Nasolamia Compagno & Garrick , 1983 – jedynym przedstawicielem jest Nasolamia velox (Gilbert , 1898)
Negaprion Whitley , 1940
Prionace Cantor , 1849 – jedynym przedstawicielem jest Prionace glauca (Linnaeus , 1758) – żarłacz błękitny
Rhizoprionodon Whitley, 1929
Scoliodon Müller & Henle, 1837
Triaenodon Müller & Henle, 1837 – jedynym przedstawicielem jest Triaenodon obesus (Rüppell , 1837) – żarłacz gruby [14]
Zaliczany wcześniej do tej rodziny żarłacz tygrysi , został wydzielony do odrębnej rodziny Galeocerdidae, której jest jedynym przedstawicielem[15] .
Zobacz też
Uwagi
↑ Typ nomenklatoryczny: Triaenodon Müller & Henle, 1837 .
↑ Typ nomenklatoryczny: Prionodon Müller & Henle, 1838 (= Prionace Cantor, 1849 ).
↑ Typ nomenklatoryczny: Cynocephalus Gill, 1862 (= Prionace Cantor, 1849 ).
↑ Pisownia oryginalna, takson zdefiniowany w randze podrodziny.
↑ Typ nomenklatoryczny: Eulamia Gill, 1862 (= Carcharhinus Blainville, 1816 ).
↑ Typ nomenklatoryczny: Loxodon Müller & Henle, 1838 ; nomen nudum ; młodszy homonim Loxodontinae Osborn , 1918 (Mammalia ).
↑ Typ nomenklatoryczny: Scoliodon Müller & Henle, 1837 ; nomen nudum .
↑ Typ nomenklatoryczny: Galeolamna Owen, 1853 (= Carcharhinus Blainville, 1816 ); nomen nudum .
↑ Typ nomenklatoryczny: Rhizoprionodon Whitley, 1929 .
↑ Typ nomenklatoryczny: Isogomphodon Gill, 1862 (= Carcharhinus Blainville, 1816 ).
Przypisy
↑ a b D.S. Jordan & B.W. Evermann. The fishes of North and Middle America: a descriptive catalogue of the species of fish-like vertebrates found in the waters of North America, north of the Isthmus of Panama. Part I . „Bulletin of the United States National Museum”. 47, s. 28, 1896. (ang. ) .
↑ Ch.-L. Ch.L. Bonaparte Ch.-L. Ch.L. , Prodromus Systematis Ichthyologiae , 1835, s. 4 (łac. ) .
↑ W. Swainson: The natural history of fishes, amphibians, & reptiles, or monocardian animals . Cz. 1. London: Longman & Co., 1839, s. 234. (ang. ) .
↑ T.N. Gill. Analytical synopsis of the order of Squali; and revision of the nomenclature of the genera . „Annals of the Lyceum of Natural History of New York”. 7, s. 399 , 401 , 1862. (ang. ) .
↑ H.W. Fowler. The sharks of the middle Atlantic states . „Copeia”. 30, s. 36, 1916. (ang. ) .
↑ a b G.P. Whitley. Notes on some Australian sharks . „Memoirs of the Queensland Museum”. 10 (4), s. 185, 1934. (ang. ) .
↑ A.S. Romer: Vertebrate paleontology . Wyd. 2. Chicago: University of Chicago Press, 1945, s. 577. (ang. ) .
↑ Compagno 1988 ↓ , s. 290.
↑ Compagno 1988 ↓ , s. 301.
↑ J. Herman & G. van den Eeckhaut. Inventaire systématique des Invertebrata, Vertebrata, Plantae et Fungi des Sables de Bruxelles à Zaventem . „Géominpal Belgica (découvertes géologiques, minéralogiques et paléontologiques en Belgique)”. 1, s. 52, 2010. (fr. ) .
↑ a b Stanisław Rutkowicz: Encyklopedia ryb morskich . Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1982. ISBN 83-215-2103-7 . Brak numerów stron w książce
↑ a b Joseph S. Nelson : Fishes of the World . John Wiley & Sons, 2006. ISBN 0-471-25031-7 . Brak numerów stron w książce
↑ Ron R. Fricke Ron R. , William Neil W.N. Eschmeyer William Neil W.N. , Richard van der R. Laan Richard van der R. (red.), SEARCH , [w:] Eschmeyer’s Catalog of Fishes , California Academy of Sciences , 5 marca 2024 [dostęp 2024-03-16] (ang. ) .
↑ Andrea Ghisotti: Osobliwości podmorskiego świata. Morze Czerwone . Loretta Micek. EB Bonechi, 2004, s. 17. ISBN 978-88-476-1648-6 .
↑ Carrier, J.C., Musick, J.A. i Heitchaus M.: Biology of Sharks and Their Relations . Wyd. 2. CRC PRESS Taylor and Francis Group, 2012, s. 39-49. ISBN 978-1-4398-3924-9 .
Bibliografia
L.J.V. Compagno: Sharks of the Order Carcharhiniformes . Princeton University Press, 1988, s. i–xxii; 1–486. ISBN 0-691-08453-X . (ang. ) .
Identyfikatory zewnętrzne: