1 Batalion Strzelców Karpackich

1 Batalion Strzelców Karpackich
	Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1940, Syria
Rozformowanie	1947, Wielka Brytania
	Dowódcy
Pierwszy	ppłk Stanisław Kopeć
Ostatni	mjr dypl. Adam Chrapkiewicz
	Działania zbrojne
	kampania libijska 1941-1942; kampania włoska 1944-1945
	Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska Lądowe
Rodzaj wojsk	Piechota
Podległość	SBSK; 1 BSK

1 Batalion Strzelców Karpackich (1 bsk) – pododdział piechoty Polskich Sił Zbrojnych.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Batalion został sformowany latem 1940 roku w obozie wojskowym Homs, w Syrii, w składzie Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich.

W maju 1942 roku, w Palestynie, został włączony w skład 1 Brygady Strzelców Karpackich. W kampanii włoskiej 1944-1945, walczył między innymi pod Monte Cassino, Ankoną i Bolonią.

Po wojnie batalion, będąc w składzie wojsk okupacyjnych, pełnił między innymi służbę wartowniczą. W lutym 1946 strzegł obozów jeńców niemieckich w rejonie Pesaro^[1].

W 1946 roku został przetransportowany do Wielkiej Brytanii i tam w następnym roku rozformowany.

Żołnierze batalionu

Dowódcy batalionu

mjr / ppłk Stanisław Kopeć
mjr/ppłk Bolesław Raczkowski (3 V 1942 - VI 1944)
mjr / ppłk dypl. Zenon Starkiewicz (9 VI 1944 - 25 V 1945)^[2]
mjr dypl. Adam Alojzy Chrapkiewicz (26 V 1945 - 1947)^[2]

Zastępcy dowódcy batalionu

mjr Jan Hac (3 V 1942 - VI 1944)^[2]
mjr Jan Orłowski (od VI 1944)^[3]
kpt. Stanisław Dobrzycki^[4]

Oficerowie

kpt. Józef Kromkay († 12 V 1944 Mont Cassino)

Podoficerowie

st.sierż. / ppor. Adolf Bartoszewski,
Majer Bogdański.

Odznaka batalionu

Odznaka specjalna: wykonana z białego metalu, oksydowana. Posiada formę szarotki, a nakładana była na granatowe patki z żółtą wypustką. Na łodydze cyfra 1 .

Odznakę noszono na kołnierzach i na beretach, w odległości 5 cm po lewej stronie, ukośnie łodygą w stronę orzełka^[5]. Wykonywała ją firma: F. M. Lorioli, Milana - Roma.

Marsze i walki

Przypisy

↑ Żak 2014 ↓, s. 144.
↑ ^a ^b ^c Kryska-Karski i Barański 1973 ↓, s. 74.
↑ Panecki (red.) 1994 ↓, s. 235.
↑ Wawer 1994 ↓, s. 44.
↑ Partyka 1997 ↓, s. 71.

Bibliografia

JanJ. Partyka JanJ., Odznaki i oznaki PSZ na Zachodzie 1939-1945. Wojska Lądowe, Rzeszów: Wydawnictwo Libri Ressovienses, 1997, ISBN 83-902021-9-0 .
Harvey Sarner: Zdobywcy Monte Cassino: generał Anders i jego żołnierze. Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo, 2006. ISBN 83-7506-003-8.
Witold Biegański: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 5, Regularne jednostki Wojska Polskiego na Zachodzie: formowanie, działania bojowe, organizacja, metryki dywizji i brygad. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
Jakub Żak: Nie walczyli dla siebie. Powojenna odyseja 2 Korpusu Polskiego. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2014. ISBN 978-83-7399-621-2.
Piotr Żaroń: Armia Polska w ZSRR, na Bliskim Wschodzie i Środkowym Wschodzie. Warszawa 1981: KAW RSW „Prasa- Książka - Ruch, 1981.
Tadeusz Kryska-Karski, Henryk Barański: Piechota Polska 1939-1945, zeszyt nr 14. Londyn: 1973.
Tadeusz Panecki (red.): 2 Korpus Polski w bitwie o Monte Cassino z perspektywy półwiecza. Warszawa: 1994. ISBN 83-11-08291-X.
Zbigniew Wawer: 3 Dywizja Strzelców Karpackich w kampanii włoskiej 1944-1945. Białystok: 1994. ISBN 83-86232-40-4.

[CITEREFŻak2014144-1] Żak 2014 ↓, s. 144.

[CITEREFKryska-KarskiBarański197374-2] Kryska-Karski i Barański 1973 ↓, s. 74.

[CITEREFPanecki_(red.)1994235-3] Panecki (red.) 1994 ↓, s. 235.

[CITEREFWawer199444-4] Wawer 1994 ↓, s. 44.

[CITEREFPartyka199771-5] Partyka 1997 ↓, s. 71.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]