1 Mazowiecka Brygada Wojsk Obrony Wewnętrznej (1 BWOWew) – związek taktyczny Wojsk Obrony Wewnętrznej Wojska Polskiego.
Brygada powstała sierpniu w 1966 r. na bazie 1 Mazowieckiej Brygady Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, przekazanej z MSW do MON[2]. Jednostka w składzie utworzonych WOWewn podlegała ministrowi Obrony Narodowej. Jej zadaniem była ochrona obiektów rządowych w okresie zagrożenia bezpieczeństwa państwa i wojny, pomoc organom MSW oraz udział w zwalczaniu desantów powietrznych i ugrupowań dywersyjnych, a także do jej zadań należało zabezpieczenie funkcjonowania organów władzy państwowej poprzez ich ewakuację i organizację polowych stanowisk kierowania dla Komitetu Obrony Kraju (KOK) i Wojewódzkich Komitetów Obrony (WKO) oraz ochrona ważnych obiektów gospodarki narodowej i szlaków komunikacyjnych, tudzież zabezpieczenie przegrupowania wojsk operacyjnych przez terytorium kraju[3][4][2].
Od 1 stycznia 1977 r. brygadę podporządkowano dowództwu Warszawskiego Okręgu Wojskowego[5]. W 1989 r. po rozwiązaniu WOWewn[5] brygadę przekształcono w 1 Pułk Ochrony i w 1992 r. pułk podporządkowano dowódcy Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych[6].
Na podstawie Ustawy z dnia 22 grudnia 1999 r. (Dz.U nr 2 z 2000 r., poz. 6) w 2001 r. pułk rozformowano[7][8]
Struktura brygady
Dowódcy brygady
- płk Ryszard Tarasiewicz
- płk Józef Kowalewski
- płk Wacław Baķ
- płk Kazimierz Garbacik
- ppłk/ płk Jerzy Włosiński
- płk Zdzisław Kurowski
Przypisy
- ↑ Leszkowicz 2022 ↓, s. 751.
- ↑ a b Zarządzenie prezesa Rady Ministrów nr 41 z dnia 24 VI 1965 r. w sprawie zmiany podporządkowania wojsk wewnętrznych; cyt. za: Wygoda i Peterman 2012 ↓, s. 155–158.
- ↑ Studia_Muzealno_Historyczne-r2017-t9-s59-72.pdf (muzhp.pl)
- ↑ Kajetanowicz 2013 ↓, s. 5.
- ↑ a b Kowalski 2014 ↓, s. 44
- ↑ Stanisław Jarmoszko: Wojsko Polskie pierwszej dekady transformacji: w poszukiwaniu teorii przemian. Wydawn. Adam Marszałek, 2003, s. 175.
- ↑ Dz.U. z 2001 r. nr 27. W dokumencie wyznaczono ostateczną datę likwidacji NJW MSWiA. Ich rozformowanie zakończone zostało 31 grudnia 2001 r., następnie żołnierze, z którymi nie rozwiązano stosunku służbowego, przeszli do dyspozycji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji lub Ministra Obrony Narodowej.
- ↑ Autopoprawka do projektu ustawy o Biurze Ochrony Rządu. „Sejm”. 2338-A, s. Art. 144, 14 luty 2001. Warszawa: Sejm Rzeczypospolitej Polskiej.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Wojska Obrony Terytorialnej Kraju w systemie bezpieczeństwa Polski w latach 1959-1989, „Poligon” Magazyn Miłośników Wojsk Lądowych Nr 2 (37), Magnum X Sp. z o.o., Warszawa marzec-kwiecień 2013, ISSN 1895-3344.
- JerzyJ. Kajetanowicz JerzyJ., Wojsko Polskie w systemie bezpieczeństwa państwa 1945-2010, Częstochowa: Wydawnictwo im. Stanisława Podobińskiego Akademii im. Jana Długosza, 2013, ISBN 978-83-7455-316-2, OCLC 857952761 . Brak numerów stron w książce
- Tomasz Leszkowicz: Spadkobiercy Mieszka, Kościuszki i Świerczewskiego. Ludowe Wojsko Polskie jako instytucja polityki pamięci historycznej. Warszawa: Wydawnictwo Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-588-7.
- Jan Kowalski: Polskie wojska łączności na przełomie XX i XXI wieku. Sieradz: Stowarzyszenie Przyjaciół 15 Sieradzkiej Brygady Wsparcia Dowodzenia, 2014.
- Studia_Muzealno_Historyczne-r2017-t9-s59-72.pdf (muzhp.pl)
- Jacek Wygoda, Radosław Peterman. Zapomniane organy bezpieczeństwa państwa – Wojskowa Służba Wewnętrzna KBW i WOP, Wojskowa Służba Wewnętrzna Jednostek Wojskowych MSW. „Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989”. 1 (10), s. 131–164, 2012. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2022-11-08]. (pol.).
- Jan Kowalski: Polskie wojska łączności na przełomie XX i XXI wieku. Sieradz: Stowarzyszenie Przyjaciół 15 Sieradzkiej Brygady Wsparcia Dowodzenia, 2014.
