1 października 1867 roku Pułk Kirasjerów Nr 1 został przemianowany na Pułk Dragonów Nr 1. Równocześnie dotychczasowy Pułk Dragonów Nr 1 otrzymał numer „13”[1].
Pułk obchodził swoje święto 25 marca, w rocznicę bitwy pod Fère-Champenoise stoczonej w 1814 roku pomiędzy francuskim VI korpusem marszałka Marmonta i alianckimi wojskami VI koalicji pod dowództwem księcia Schwarzenberga[2].
W 1905 roku komenda pułku oraz 1. i 2. dywizjony stacjonowały w Łańcucie, natomiast kadra zapasowa w Terezinie[3]. W następnym roku komenda pułku i 2. dywizjon zostały przeniesione do Mostu (niem.Brüx), a 1. dywizjon do Terezina, w którym stacjonowała kadra zapasowa[4]. W 1910 roku 1. dywizjon został przeniesiony do Mostów[5]. Do 1914 roku komenda pułku oraz 1. i 2. dywizjony stacjonowały w Moście, natomiast kadra zapasowa w Terezinie[2].
↑Artur Stankiewicz ur. 24 stycznia 1886. W ewidencji c. i k. Armii figurował jako Artur Ritter von Stankiewicz. Był odznaczony Srebrnym Medalem Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej i Brązowym Medalem Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej oraz Krzyżem Jubileuszowym Wojskowym. W Wojsku Polskim major kawalerii. Pełnił służbę w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. W listopadzie 1926 został przeniesiony do 10 psk w Łańcucie na stanowisko kwatermistrza[15]. W grudniu 1927 został przeniesiony z 10 psk do kadry oficerów kawalerii z równoczesnym przydziałem na stanowisko rejonowego inspektora koni w Piotrkowie[16]. W marcu 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IV[17], a z dniem 30 września tego roku przeniesiony w stan spoczynku[18].
