28 Warszawski Dywizjon Artylerii Ciężkiej

Ten artykuł dotyczy 28 dac w latach 1946-1951. Zobacz też: inne dywizjony artylerii noszące numer 28.

28 Warszawski Dywizjon Artylerii Ciężkiej (28 dac) – pododdział artylerii ciężkiej Wojska Polskiego.

Dywizjon został sformowany w lutym 1946 roku, w garnizonie Bielsko, na bazie 85 Pułku Artylerii Ciężkiej. Jednostka została zorganizowana według etatu Nr 4/15 samodzielnego dywizjonu artylerii ciężkiej czasu "P". Stan etatowy dywizjonu liczył 6 pracowników kontraktowych i 358 wojskowych, w tym 41 oficerów i 100 podoficerów oraz 217 szeregowców. Podstawowym uzbrojeniem dywizjonu było dwanaście 152 mm haubicoarmat wz. 1937 (MŁ-20). Wiosną 1946 roku dyon został dyslokowany do garnizonu Jelenia Góra. Latem 1948 roku jednostka została przeformowana na etat Nr 4/39 o stanie 173 żołnierzy, włączona w skład 14 Brygady Artylerii Ciężkiej z zachowaniem dotychczasowej nazwy i numeru oraz dyslokowana do Strachowa. Jesienią 1951 roku dyon wraz z całą brygadą został przeniesiony do garnizonu Bolesławiec, gdzie zajął koszary opuszczone przez 92 Pułk Artylerii Przeciwpancernej. W terminie do 1 grudnia 1951 roku 14 BAC została przeformowana na etat Nr 4/63. W wyniku tej reorganizacji dyon utracił swoją nazwę i numer.

• Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
• PawełP. Piotrowski PawełP., Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne 1945-1956, Warszawa: Wydawnictwo TRIO, 2003, ISBN 83-88542-53-2, OCLC 830528040 . Brak numerów stron w książce