Od 26 stycznia 1807 funkcjonowała jako Legia Kaliska. Organizując ją, sformowano osiem batalionów w departamencie kaliskim i czterech z wojsk przybyłych z Francji (Legie Północne). Następnie zredukowano liczbę batalionów do ośmiu[1].
Barwy Legii: wszystkie wyłogi karmazynowe, guziki białe[2].
4 czerwca 1807 minister wojny Józef Poniatowski wydał rozkaz wprowadzający nową numeracje jednostek, ale jej pułki zachowały dotychczasowe numery od 5 do 8[3].
W lipcu 1808 roku przeorganizowano Legię i sformowano 2 Dywizję. Jej dowódcą został dotychczasowy dowódca Legii Kaliskiej – gen. Józef Zajączek, a w sztabie dywizji znalazł się m.in. Stanisław Malczewski. W sierpniu 1808 przeglądu 2 Dywizji dokonał marszałek Louis Nicolas Davout[4].
Marian Krwawicz, Gabriel Zych: Wypisy źródłowe do historii polskiej sztuki wojennej. Polska sztuka wojenna w latach 1796–1815. Zeszyt jedenasty. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1955.
Ryszard Morawski, Henryk Wielecki: Wojsko Księstwa Warszawskiego. Generalicja i sztaby. Warszawa: Wydawnictwo Belona, 1996. ISBN 83-11-08511-0.
Jadwiga Nadzieja: Od jakobina do księcia namiestnika. Katowice: 1988. ISBN 83-216-0682-2.
Bogusław Polak: Lance do boju. Poznań: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1986. ISBN 83-03-01373-4.
Jan Wimmer: Historia piechoty polskiej do roku 1864. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowe, 1978.
Wiesław Wróblewski: Działania militarne w Wielkopolsce i na Ziemi Lubuskiej. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny AON. Departament Systemu Obronnego MON, 2002. ISBN 83-88329-25-1.
Gabriel Zych: Armia Księstwa Warszawskiego 1807 – 1812. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1961.