300 Dywizja do Zadań Specjalnych
300 Dywizja do Zadań Specjalnych (niem. 300. Infanterie-Division z.b.V.) – jednostka wojskowa złożona głównie z Estończyków w służbie reżimu III Rzeszy, sformowana pod koniec II wojny światowej[1]. HistoriaDowództwo 300 Dywizji do Zadań Specjalnych zostało utworzone 1 maja 1944 jako specjalny sztab mający zajmować się mobilizacją estońskich pułków do służby na rzecz reżimu III Rzeszy. Wspomniany sztab powstał na bazie rozwiązanej 13 Dywizji Polowej Luftwaffe[1]. Na jego czele stanął gen. mjr Richard Höfer; oficerami sztabowymi byli też Niemcy. Podporządkowano mu 2, 3, 4 i 6 Estońskie Pułki Graniczne SS. Dywizja liczyła ponad 10,5 tys. żołnierzy, w tym ok. 500 Niemców. W lipcu 300 Dywizja do Zadań Specjalnych została wysłana na front w rejon Narwy na północ od jeziora Pejpus, gdzie podporządkowano ją III Korpusowi Pancernemu SS. Objęła odcinek liczący ok. 30 km głównie w bagnistym terenie. Razem z innymi jednostkami niemieckimi walczyła w tzw. kotle kurlandzkim odpierając ataki oddziałów Armii Czerwonej. Do radzieckiej niewoli żołnierze 300 Dywizja do Zadań Specjalnych oddali się 8 maja 1945[1]. Struktura organizacyjna
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne |