42 Batalion Łączności Specjalnej
42 Batalion Łączności Specjalnej (42 błs) – pododdział łączności ludowego Wojska Polskiego. 42 Batalion Łączności Specjalnej został sformowany na podstawie zarządzenia organizacyjnego szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego z lutego 1968 roku, w Przasnyszu i podporządkowany szefowi Zarządu II Sztabu Generalnego WP. 5 kwietnia 1968 na podstawie rozkazu[1] powołano grupę kadry zawodowej do utworzenia 42 Batalionu Łączności Specjalnej. Batalion został sformowany w 1968 roku, w garnizonie Przasnysz. W lipcu 1968 roku, w kompleksie koszarowym JW 4420, 42 Batalion Łączności Specjalnej rozpoczął wykonywanie zadań szkoleniowych w zabezpieczeniu łączności specjalnej w działaniach agenturalnych dla Zarządu II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. 42 Batalion Łączności Specjalnej wraz ze Szkołą Podoficerską (20 Ośrodek Szkolenia Specjalistów Radioelektroniki[2]) miał 253 etatów[3]. Z dniem 15 lipca 1968 Szef Zarządu II Sztabu Generalnego WP powierzył pełnienie obowiązków dowódcy 42 Batalionu Łączności Specjalnej majorowi Arturowi Musze[4] z zadaniem szkolenia i zabezpieczenia łączności specjalnej w działaniach agenturalnych dla Zarządu II Sztabu Generalnego. Szefem sztabu batalionu został mjr Zygmunt Jaros, a zastępcą d-cy batalionu ds. politycznych mjr Jan Gomoliński. W batalionie zostały zorganizowane trzy specjalistyczne kompanie wraz z plutonami zabezpieczającymi. W lipcu 1972 batalion został dyslokowany do Grajewa, a w październiku 1975 roku do Łodzi-Lublinka, gdzie zajął koszary przy ul. Dubois 114[potrzebny przypis]. W 1993 roku 42 Batalion Łączności Specjalnej został rozformowany[5]. Z chwilą dyslokacji jednostki do Grajewa zmieniła się podległość organizacyjna batalionu. batalion został podporządkowany Dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego. Natomiast po zmianie dyslokacji do m. Łódź batalion został podporządkowany Dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego. Struktura organizacyjnaDowództwo i sztab[potrzebny przypis]
Dowódcy
Przypisy
Bibliografia
|