64 Zbiorcza Dywizja Wojsk Wewnętrznych NKWD
64 Zbiorcza Dywizja Wojsk Wewnętrznych NKWD (ros. 64 Сводная дивизия внутренних войск НКВД) – jedna z radzieckich dywizji w strukturze wojsk wewnętrznych NKWD z okresu II wojny światowej. Utworzono ją głównie w celu zwalczania polskiego podziemia niepodległościowego[1]. Sformowana rozkazem NKWD ZSRR nr 001266 z dnia 13 października 1944 w Lublinie, operowała głównie na terenie Lubelszczyzny i Rzeszowszczyzny. Jej dowódcą został gen. mjr Sieriebriakow. Działalność dywizjiW II połowie października 1944 na terenie powiatu zamojskiego, a także w Krasnymstawie, rozpoczął działalność I, II i III batalion 98 Pułku Pogranicznego 64 Zbiorczej Dywizji Wojsk Wewnętrznych NKWD. Od tego czasu przez Zamojszczyznę zaczęły przechodzić fale obław, rewizji i aresztowań. NKWD wspólnie z MO i UB dostarczał setki osób do zamojskiego więzienia i aresztu PUBP. Od 20 października 1944 w Lublinie stacjonował sztab Dywizji, 145 Pułk Strzelecki, 198 samodzielny batalion piechoty zmotoryzowanej i 107 Samodzielna Grupa Manewrowa. Miejscem dyslokacji pozostałych jednostek Dywizji były: Piaski k. Lublina, Kraśnik, Zamość, Siedlce, Przemyśl, Rzeszów i Białystok. Jak wynika z meldunku gen. Gorbatiuka, w dniach 14-20 października, czyli w okresie formowania Dywizji jej jednostki zatrzymały 740 osób. Natomiast pierwsze starcie bojowe pododdziałów Dywizji z oddziałami AK miało miejsce 25 października 1944 w rejonie Zaraszowa i Bystrzycy. 64 Zbiorcza Dywizja Wojsk Wewnętrznych NKWD istniała do końca 1946, została rozformowana rozkazem Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (poprzednio NKWD) ZSRR nr 00970 z 1 listopada 1946. Skład 20 października 1944
Na czas formowania nie przybyło jedynie Dowództwo 9 Dywizji Strzeleckiej Wojsk Wewnętrznych NKWD. Dyslokacja jednostek 20 października 1944
Dowódcy
Szefowie sztabu
Liczebność
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
|