Zadaniem 6 Szpitala Okręgowego we Lwowie było leczenie wojskowych i osób uprawnionych do leczenia wojskowego Okręgu Korpusu nr VI[1]. Szpital dysponował ambulatorium dentystycznym, chirurgicznym, okulistycznym, laryngologicznym oraz przychodnią ogólną dla chorych. Komendant szpitala posiadał uprawnienia dowódcy pułku[2].
1 października 1928 roku zredukowano Szpital Wojskowy w Stanisławowie o 100 łóżek przy jednoczesnym powiększeniu 6 Szpitala Okręgowego o taką samą liczbę łóżek[3].
Siedziba szpitala mieściła się przy ul. Łyczakowskiej 26 we Lwowie[4].
oddziały chorych i pracowni klinicznych: chorób wewnętrznych, zakaźny, chirurgiczny, ginekologiczny, dermatologiczny, oddział neurologiczny, okulistyczny i laryngologiczny;
pracownia bakteriologiczna
pracownia rentgenowska,
prosektorium,
ambulatorium dentystyczne,
apteka okręgowa,
trzy plutony obsługi sanitarnej
Szpital posiadał 600 łóżek.
Kadra szpitala
Komendanci szpitala
płk lek. Franciszek Lewicki (do 25 IV 1921 → komendant Szp. Wojsk. Nr 1 w Przemyślu[6])
↑Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[10].
↑ abGwiazdką oznaczono oficera, który pełnił jednoczenie więcej niż jedną funkcję[11].
Ilustrowany informator miasta Lwowa ze spisem miejscowości województwa lwowskiego na rok 1939. Juliusz Brunelik (red.). Lwów: Zdzisław Jaśkiewicz ; Juliusz Brunelik, 1939.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.