W okresie swojego istnienia jednostka przechodziła kilkakrotnie reorganizację. W 1923 dywizjon stacjonował w Toruniu, a w 1939 kadra 8 dywizjonu taborów stacjonowała w Lipnie.
Forowanie i zmiany organizacyjne
W 1923 dywizjon podlegał Dowództwu Okręgu Korpusu Nr VIII i stacjonował w Toruniu[1]. Dowódca dywizjonu pełnił jednocześnie funkcję szefa taborów Okręgu Korpusu Nr VIII[2].
1 października 1925, w związku z reorganizacją wojsk taborowych, dywizjon został przeformowany w 8 szwadron taborów. Jednocześnie zostało utworzone Szefostwo Taborów Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII[3][4]. W lipcu 1926, „w związku z redukcją stanów liczebnych formacji taborowych (rozkaz MSWojsk. Oddz. I Szt. Gen. L. 2579/org. i rozporządzenie wykonawcze Dep. II L. 1600/tab. tjn.)” szwadron został skadrowany[5][6][a].
12 września 1930 roku została wydana „Organizacja taborów na stopie pokojowej. Przepisy służbowe”, a 18 września 1930 roku został wydany rozkaz o wprowadzeniu w życie organizacji formacji taborowych. 8 szwadron taborów został przeformowany w kadrę 8 dywizjonu taborów[6].
W 1939 kadra 8 dywizjonu taborów stacjonowała w Lipnie[8].
↑W styczniu 1931 roku, ogłaszając zmiany personalne przeprowadzone w październiku 1930 roku, posługiwano się nazwą „b. 8 sk. szw. tab.”, czyli były 8 skadrowany szwadron taborów[7]
↑Spośród dziesięciu dywizjonów połowa miała w swoim składzie pięć szwadronów, a pozostałe, w tym 4 dtab – cztery szwadrony[2]
↑Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[26].
Przemysław Dymek: Zarys historii oddziałów żandarmerii i taborów Okręgów Korpusów VII i VIII w latach 1918-1939. Poznań: PIU Geoperitus, 2018. ISBN 978-83-951987-0-0.
