Aż na koniec świata
Aż na koniec świata (niem. Bis ans Ende der Welt ) – niemiecko-francusko-australijsko-amerykański film fabularny z 1991 roku w reżyserii Wima Wendersa, film drogi utrzymany w konwencji fantastycznonaukowej. FabułaNa świecie narasta strach przed apokalipsą. Claire przemierza Ziemię, szukając przypadkowo poznanego cudzoziemca. W Australii spotyka wynalazcę, który za pomocą specjalnej kamery może robić zdjęcia widzialne także dla ludzi niewidomych[1]. Obsada
W rolach cameo wystąpili m.in. Chishū Ryū, Kuniko Miyake, gwiazda fado Amália Rodrigues[2], muzycy David Byrne i Tom Waits oraz wnuczki Charliego Chaplina: Dolores Chaplin i Carmen Chaplin[3]. ProdukcjaPocząwszy od fazy pomysłu film tworzony był przez 14 lat, w 15 miastach w 7 krajach na 4 kontynentach. Pierwsza wersja po montażu liczyła 9 godzin, po skróceniu 6 godzin. Producenci do kin wypuścili wersję drastycznie okrojoną do ok. 3 godzin, którą reżyser określił jako „wersję Reader’s Digest”[a]. Łamiąc warunki kontraktu reżyser w tajemnicy zrobił kopię filmu i zmontował prawie 5-godzinną wersję reżyserską, którą wyświetlano na specjalnych pokazach[4]. Ścieżka dźwiękowa
Muzyka ze ścieżki dźwiękowej filmu została wydana 10 grudnia 1991 roku. AnalizaWg Laury Waniek to najambitniejszy film Wendersa, swoiste opus magnum reżysera, który chciał stworzyć „ostateczny film drogi”. Krytyczka widzi w nim także elementy filmu detektywistycznego, szpiegowskiego, gangsterskiego, burleski, kina grozy, teledysku, home movie i romansu[2]. Akcja filmu rozgrywa się w Wenecji, Paryżu, Berlinie, Lizbonie, Moskwie, Pekinie, Tokio, San Francisco, na Terytorium Północnym w Australii i na orbicie okołoziemskiej[2]. Uwagi
Przypisy
Linki zewnętrzne
|