AGM-122 Sidearm

AGM-122 Sidearm – amerykański pocisk przeciwradarowy.

Na początku lat 80. XX wieku US Marine Corps (Korpus Piechoty Morskiej USA) rozpoczął poszukiwania lekkiego pocisku przeciwradiolokacyjnego, który miał być przenoszony przez śmigłowce bojowe i samoloty szturmowe. Ostatecznie przyjęto propozycję koncernu Motorola, który zaproponował odpowiednią adaptację rakiety powietrze-powietrze AIM-9C Sidewinder. Wersja C tej rakiety w odróżnieniu od innych Sidewinderów była naprowadzania przy pomocy półaktywnej głowicy radarowej. Pociski w tej wersji były przenoszone wyłącznie przez samoloty F-8 Crusader i po wycofaniu tych ostatnich z wyposażenia armii w magazynach uzbrojenia pozostało 885 pocisków AIM-9C. Motorola zaproponowała zastąpienie półaktywnej głowicy radiolokacyjnej głowicą pasywna, naprowadzającą się na źródło promieniowania radarowego. Do wskazywania celów miała służyć pokładowy system ostrzegający przed opromieniowaniem wiązką radaru. Rakiety AGM-122 weszły do uzbrojenia USMC pod koniec lat 80.; były przenoszone przez śmigłowce Bell AH-1 Cobra i samoloty AV-8B Harrier II.

• Masa: 88,5 kg
• Masa głowicy bojowej: 4,5 kg
• Długość: 2,87 m
• Średnica kadłuba: 0,127 m
• Rozpiętość: 0,63 m
• Prędkość: ?? km/h
• Zasięg: 4 km

• Krzysztof Nicpoń. Pociski przeciwradiolokacyjne. Zachód.. „Nowa Technika Wojskowa”. 1996. Nr. 5. s. s. 32-36. ISSN 1230-1655.