Pierwsze nauki graficzne i liternicze pobierał począwszy do 1948 roku w Kunstgewerbeschule w Zurychu. W 1952 roku przyjechał do Paryża, gdzie podjął pracę jako projektant w firmie Deberny & Peignot(inne języki). Jest najbardziej znany z zaprojektowania bezszeryfowej antykwyUnivers(inne języki) z roku 1957.
Frutiger jest laureatem licznych szwajcarskich, francuskich i międzynarodowych nagród, takich jak Nagroda Gutenberga miasta Moguncji (otrzymana w 1986 r.). W 1996 r. Senat Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie przyznał Adrianowi Frutigerowi doktorat honoris causa.
Kroje pisma
Fruitger (1975)
Czcionkabezszeryfowa opracowana w latach 1968–1976 (pierwsze wydanie 1975) jako czytelniejsza wersja Universu tego samego autora. Pierwotnie stworzona na potrzeby portu lotniczego Paryż-Roissy-Charles de Gaulle; w 1976 roku odlewnia Stempel (obecnie część Linotype) wydała dodatkowe odmiany kroju (także autorstwa Frutigera).
Font sprzedawany przez Adobe Systems i Bitstream (jako Humanist 777).
Pozostałe
Do najważniejszych krojów pisma zaprojektowanych przez Frutigera można też zaliczyć:
Erich Alb (Ed.): Adrian Frutiger – Formen und Gegenformen/Forms and Counterforms, Syndor Press 1998; Niggli: ISBN 3-7212-0440-9
Adrian Frutiger: Ein Leben für die Schrift, Schlaefli & Maurer 2003, ISBN 3-85884-015-7
Adrian Frutiger, Horst Heiderhoff: Der Mensch und seine Zeichen, Marixverlag 2004, ISBN 3-937715-63-0
Adrian Frutiger: Nachdenken über Zeichen und Schrift, Haupt 2005, ISBN 3-258-06811-9
Anne Cuneo: Adrian Frutiger – Schriftengestalter, DVD 2005, EAN 7611372200269, ISAN 0000-0000-D4FB-0000-F
Adrian Frutiger: Symbole. Geheimnisvolle Bilder-Schriften, Zeichen, Signale, Labyrinthe, Heraldik, Haupt 2008, ISBN 3-258-07323-6
Schweiz. Stiftung Schrift und Typographie, Heidrun Osterer, Philipp Stamm (Eds.): Adrian Frutiger – Typefaces. The Complete Works, Birkhäuser 2009, ISBN 978-3-7643-8581-1