|
Adrian Michalczyszyn
Adrian Michalczyszyn, ukr. Адріян Богданович Михальчишин, sł. Adrijan Mihaljčišin (ur. 18 listopada 1954 we Lwowie) – ukraiński szachista i trener szachowy (FIDE Senior Trainer od 2004), reprezentant Słowenii od 1999, arcymistrz od 1978 roku. Kariera szachowaPierwsze znaczące sukcesy zaczął odnosić pod koniec lat 70. XX wieku. Dwukrotnie (1977, 1980) zdobył tytuły mistrza Związku Radzieckiego juniorów, czterokrotnie (1978, 1981, 1984, 1985) uczestniczył w finałach mistrzostw ZSRR, najlepszy wynik osiągając w roku 1984 we Lwowie, gdzie zajął IV miejsce. Wielokrotnie uczestniczył w turniejach międzynarodowych, sukcesy odnosząc m.in. w Rzymie (1977, dz. I m.), Vrnjačkiej Banji (1978, dz. I m.), Peczu (1978, I m.), Lipsku (1979, dz. I m.), Kopenhadze (1980, turniej Politiken Cup, dz. I m.), Wiedniu (1982, dz. I m.), Hastings (1985/86, dz. II m.), Karwinie (1987, dz. II m.) i Ptuju (2000, I m.)[2]. W roku 2002 zdobył w Dobrnej tytuł mistrza Słowenii[3]. Wielokrotnie reprezentował Ukrainę i Słowenię w rozgrywkach drużynowych, m.in.: czterokrotnie na olimpiadach szachowych (w latach 1992, 2000, 2002, 2004)[4] oraz czterokrotnie na drużynowych mistrzostwach Europy (w latach 1999, 2001, 2003, 2005)[5]. W latach 1985–1987 klasyfikowany był w pierwszej setce światowej listy Międzynarodowej Federacji Szachowej. Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 lipca 1999 r., z wynikiem 2552 punktów zajmował wówczas 2. miejsce (za Aleksandrem Bielawskim) wśród słoweńskich szachistów[6]. Jest uznanym szachowym trenerem, w latach 1980–1986 współpracował z mistrzem świata Anatolijem Karpowem. Wśród jego podopiecznych znajdowali się także m.in. Zsuzsa Polgár, Maja Cziburdanidze, Wasilij Iwanczuk i Arkadij Naiditsch, był również trenerem narodowych drużyn Holandii, Polski i Słowenii. Od roku 2005 pełni funkcję wiceprezesa Kolegium Trenerów Międzynarodowej Federacji Szachowej[7]. Wspólnie z Aleksandrem Bielawskim napisał kilka książek o tematyce szachowej, m.in. Winning endgame technique (1995), Fianchetto Grünfeld (1998), The two knights defence (1999), Winning endgame strategy (2000), Modern endgame practice (2002) i Secrets of chess intuition (2002). Współpracuje również z firmą ChessBase, dla której nagrał dwa szkoleniowe filmy video The secret weapons of the champions (2007) i Decision making in chess (2007)[8]. RodzinaJego dziadek, ojciec matki, był księdzem greckokatolickim we wsi Łabowa[9]. Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
|
||||||||||||
