W łódzkim okresie Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej pierwszym jej rektorem i dziekanem Wydziału Reżyserii był Leon Schiller, dziekanem Wydziału Aktorskiego był Aleksander Zelwerowicz, a Wydziału Dramaturgicznego – Bohdan Korzeniewski. W wyniku sporu dotyczącego kształcenia aktorów ze szkoły odszedł Zelwerowicz, a jego miejsce zajął Henryk Szletyński.
W 1949 uczelnia została przeniesiona do Warszawy i wkrótce połączona z założoną przez Aleksandra Zelwerowicza Państwową Wyższą Szkołą Aktorską[2].
W 1955 Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej nadano imię Aleksandra Zelwerowicza, a siedem lat później szkoła zyskała status uczelni akademickiej.
Po przeniesieniu się w 1949 Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej z Łodzi do Warszawy rektorem szkoły został Jan Kreczmar, który sprawował tę funkcję do 1967. W latach 1970–1981 rektorem szkoły był Tadeusz Łomnicki.
Funkcję rektora pełnili także Andrzej Łapicki i Jan Englert. Za ich kadencji odbudowano dawną scenę Konwiktu Pijarów i nadano jej nazwę Teatr Collegium Nobilium. Obecnie wystawiane są tu spektakle dyplomowe Wydziału Aktorskiego.
