|
Aleja Róż w Warszawie
Aleja Róż – ulica w dzielnicy Śródmieście w Warszawie. OpisW XVIII wieku w miejscu dzisiejszej ulicy biegła droga narolna wśród pól Ujazdowa. W połowie XIX wieku droga przekształciła się w ogrodową aleję[1]. W 1827 na północ od późniejszej ulicy otwarto publicznie dostępny park Dolina Szwajcarska, w którym w 1857 wybudowano budynek salonu, następnie wielokrotnie rozbudowywany[2].  Ulicę wytyczono ok. 1880[3]. W 1877 wybudowano przy niej pierwsze trzy domy, m.in. zaprojektowaną przez Józefa Hussa willę Nagórnego na rogu Alej Ujazdowskich. Otrzymała nazwę od znajdującego się w tym rejonie ogrodu obfitującego w krzewy róż. Ulica zamieszkana była przez arystokrację i plutokrację, uchodziła za jedną z najelegantszych ulic Warszawy. W latach 1919–1939 pałacyki i domy al. Róż zajęły poselstwa i ambasady. W 1944 została zniszczona tylko część zabudowy[1]. Odbudowane po wojnie domy mieszkalne nawiązują do architektury z początku XX wieku. W kamienicy pod numerem 6 po wojnie osiedliła się liczna grupa artystów i dygnitarzy PZPR, m.in. Konstanty Ildefons Gałczyński (w latach 1948–1953), Władysław Broniewski, Antoni Słonimski i Leon Kruczkowski, ale także Jerzy Borejsza, Włodzimierz Sokorski i Stefan Żółkiewski, z kolei pod numerem 8 mieszkał m.in. Adam Ważyk[4]. Ważniejsze obiektyPrzypisy
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
