|
Alfred Bruneau
Louis Charles Bonaventure Alfred Bruneau[1][2] (ur. 3 marca 1857 w Paryżu, zm. 15 czerwca 1934 tamże[1][3][4]) – francuski kompozytor, wiolonczelista i krytyk muzyczny. ŻyciorysSyn malarza, w dzieciństwie uczył się gry na wiolonczeli[2]. W latach 1873–1881[3] studiował w Konserwatorium Paryskim u Augusta-Josepha Franchomme’a (wiolonczela), Augustina Savarda (harmonia i teoria) oraz Jules’a Masseneta (kompozycja)[1]. W trakcie studiów zdobył pierwszą nagrodę w grze na wiolonczeli (1876)[3][4] oraz Prix de Rome (1881) za kantatę Geneviève de Paris[1][3][4]. Przyjaźnił się z Émile’em Zolą[3]. Popierał pisarza w obronie Alfreda Dreyfusa, na czym mocno ucierpiała jego wcześniejsza popularność jako kompozytora[2][3]. Pisywał do czasopism „Revue indepéndante” (1889–1892), „Gil Bas” (1892–1895), „Figaro” (1895–1901), „Grande revue” (1902), „Matin” (1904–1907 i 1909–1933)[1]. W latach 1903–1904 pierwszy dyrygent Opéra-Comique[4]. W 1909 roku został generalnym inspektorem wychowania muzycznego[1][3]. W 1925 roku przyjęty na członka Académie des Beaux-Arts[1][3][4][5]. Kawaler (1895), oficer (1904), a następnie komandor (1925) Legii Honorowej[5]. Komandor monakijskiego Orderu Świętego Karola (1907)[4]. TwórczośćMuzyka Bruneau obficie czerpie z twórczości Richarda Wagnera, którą kompozytor próbował łączyć z elementami zaczerpniętymi z dokonań twórców francuskich (Gounod, Massenet)[2]. Własnego indywidualnego stylu nie udało mu się jednak stworzyć[1]. Był muzycznym tradycjonalistą, preferującym szerokie frazy melodyczne i trzymającym się zasad diatoniki i tonalności[1]. Zreformował operę seria, wprowadzając do librett postaci z życia codziennego i teksty prozą[1]. Zasłynął przede wszystkim jako autor dramatów lirycznych inspirowanych realizmem Émile’a Zoli, z librettami opartymi na tekstach pisarza: La rêve (1891), L’attaque du moulin (1893), Messidor (1897), L’ouragan (1901)[1]. Ponadto skomponował m.in. balet Les Bacchantes według Eurypidesa (1931), Requiem (1895), symfonię chóralną Léda, Ouverture héroïque na orkiestrę, cykl pieśni Lieds de France do tekstów Catulle’a Mendèsa[2]. Autor publikacji poświęconych Gabrielowi Fauré (1925), Émile’owi Zoli (1932) i Massenetowi (1935)[3]. Przypisy
Linki zewnętrzne
Kontrola autorytatywna (osoba):
|
||||||||||||||||||||
