|
Alina Ratkowska
Alina Ratkowska (ur. 1976 w Gdyni) – polska klawesynistka, profesor sztuk muzycznych, pedagog Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie, współzałożycielka wytwórni płytowej Sarton, dyrektor naczelna i artystyczna Polskiej Filharmonii Sinfonia Baltica im. Wojciecha Kilara w Słupsku (od 2022)[1]. Laureatka m.in. I nagrody Międzynarodowego Konkursu Klawesynowego im. Paoli Bernardi w Bolonii w 2005 roku i w 2003 Konkursu muzyki dawnej „Van Vlaanderen” w Brugii. Wyróżniona statuetką Fryderyka w roku 2020 w kategorii Album Roku Muzyka Dawna i w 2024 Album Roku Muzyka Współczesna. Uhonorowana wyróżnieniem Złote Orły w 20204 roku. Pomysłodawczyni i dyrektorka Festiwalu Goldbergowskiego w Gdańsku – jednego z najważniejszych festiwali muzyki dawnej w Polsce. Wyróżniona dwukrotnie przez czytelników Gazety Wyborczej nagrodą „Sztorm Roku” (2009, 2013). Zadebiutowała jako solistka w 2010 r. płytą J.S. Bach: Goldberg Variations. Nominowana (wielokrotnie) i uhonorowana nagrodą Akademii Fonograficznej Fryderyk 2020[2][3]. Autorka książki poświęconej trzem koncertom klawesynowym Johanna Jeremiasa du Graina[4] oraz pierwszej polskiej monografii o najsłynniejszym uczniu Bacha – Johannie Gottliebie Goldbergu[5], którego utwory zarejestrowała na płytach CD[6] oraz przygotowała krytyczne wydanie partytur z dwoma koncertami klawesynowymi tego kompozytora (wydane przez Chopin University Press)[7]. Za publikacje poświęcone Goldbergowi nagrodzona prestiżową nagrodą kulturalną miasta Gdańska Splendor Gedanensis[8]. Artystka jest również aktywną popularyzatorką współczesnej muzyki pisanej na klawesyn. Prawykonała utwory takich kompozytorów jak Krzysztof Baculewski, Weronika Ratusińska-Zamuszko, Anna Ignatowicz-Glińska, Paweł Łukaszewski, Edward Sielicki, Tadeusz Dixa, Bartosz Kowalski, Marcin Łukaszewski, Dariusz Przybylski, Mikołaj Hertel, Leszek Możdżer. Zainicjowała serię płytową Le clavecin moderne plus..., która ukazuje klawesyn – kojarzony głównie z muzyką dawną – w zestawieniu z różnymi instrumentami w repertuarze współczesnym[9]. Pierwsza część łączy klawesyn z perkusją (Leszek Lorent), druga, uhonorowana Fryderykiem 2024 – z saksofonem (Paweł Gusnar)[10]. Jako dyrygentka prowadziła prawykonanie Kantaty Zygmunta Krauzego pt. Francesco. Absolwentka klasy klawesynu prof. L. Kędrackiego w Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie, klasy klawesynu prof. A. Marcona w Musikakademie Basel - Schola Cantorum Basiliensis w Szwajcarii, klasy dyrygentury symfoniczno-operowej prof. M. Nałęcza-Niesiołowskiego w Akademii Muzycznej im. St. Moniuszki w Gdańsku i studiów podyplomowych na Wydziale Zarządzania Politechniki Gdańskiej. Dyskografia
Przypisy
Identyfikatory zewnętrzne (osoba):
|
