Andrzej Kotnowski

Andrzej Tadeusz Kotnowski

Data urodzenia	18 stycznia 1938
Data śmierci	28 listopada 2021
Miejsce spoczynku	Cmentarz Wojskowy na Powązkach
Zawód, zajęcie	inżynier budownictwa
Alma Mater	Politechnika Łódzka
Odznaczenia

Andrzej Tadeusz Kotnowski (ur. 18 stycznia 1938^[1], zm. 28 listopada 2021^[1][2]) – inżynier budownictwa, podróżnik i fotograf, Radny Warszawy (1994–1998).

W 1955 zdał maturę w Gimnazjum im. M. Kopernika w Łodzi^[3]. W 1961 uzyskał tytuł inżyniera na Wydziale Budownictwa Lądowego na Politechnice Łódzkiej. W czasie studiów pracował jako przewodnik grup turystycznych Zrzeszenia Studentów Polskich oraz odbył staż zawodowy wyjechał do Kairu, gdzie pracował w The Misr Development Concrete Company. Po studiach pracował początkowo jako asystent Katedrze Budownictwa Żelbetowego Politechniki Łódzkiej. Następnie wyjechał do Warszawy^[3].

W Warszawie studiował afrykanistykę na Uniwersytecie Warszawskim^[3] oraz podjął pracę w przedsiębiorstwie budownictwa przemysłowego^[4], w którym pracował jako główny inżynier i kierownik budowy. W 1981 przebywał w Iraku, gdzie pracował przy elektryfikacji kraju. W 1986 został dyrektorem przedsiębiorstwa Budownictwa Przemysłowego „Budokor”, zatrudniającego 1350 pracowników. Przedsiębiorstwo pod jego dyrekcją realizowało osiedla mieszkaniowe w RFN, osiedla w Warszawie, zakładów Ursusa i fabryki półprzewodników. W 1991 przeprowadził prywatyzację „Budokoru”, przekształcając je w spółkę akcyjną. W latach 90. XX w. przedsiębiorstwo realizowało m.in. budowę fabrykę Forda w Płońsku i fabrykę puszek w Radomsku. Po konflikcie z niemieckimi akcjonariuszami firmy przeniósł się do firmy Mostostal-Eksport SA, gdzie zajął się tworzeniem Biura Realizacji Krajowych, w ramach którego firma zrealizowała m.in.: siedziby Banku Przemysłowo-Handlowego w Krakowie i Opolu, biurowiec Focus (we współpracy z ITB) oraz osiedle EKO-Park na Polu Mokotowskim^[3].

Jako inżynier, przewodnik turystyczny, a także prywatnie, odbywał liczne podróże po świecie, odwiedził m.in.: Afganistan^[4], Algierę, Austrię, Botswanę^[3], Chiny^[4], Czechy^[3], Fidżi^[4], Grecję, Hiszpanię^[3], Indie, Koreę Północną^[4], Namibię, Nepal, Niemcy^[3], Pakistan, Singapur^[4], Stany Zjednoczone, Sudan^[3], Tajlandię^[4], Turcję, Węgry, Włochy i Zimbabwe^[3]. Po przejściu na emeryturę założył wydawnictwo książkowe AKOT, za którego pośrednictwem wydał liczne albumy fotograficzne zawierające zdjęcia z odbytych podróży i tomik poezji sufickiej^[4]. W latach 80. XX w. był członkiem Polskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk o Ziemi. W latach 1994–1998^[5] był Radnym Warszawy^[3].

Miał żonę Barbarę^[6]. Został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera: B 36, rząd: 1, grób: 18)^[1].

• Ameryka Łacińska, Andrzej Kotnowski-Akot, 2012, ISBN 978-83-934550-0-3
• Azania: zanikające piękno, Andrzej Kotnowski – AKOT, 2006, ISBN 978-83-921211-3-8^[7]
• Japonia: kraj wschodzącego słońca, Andrzej Kotnowski – AKOT, 2018, ISBN 978-83-939773-8-3
• Jedwabny szlak w fotografii Andrzeja Kotnowskiego, Andrzej Kotnowski, 2019, ISBN 978-83-939773-4-5
• Jemen: kraj mirry, kadzidła i khatu, Wydawnictwo AKOT, 2020, ISBN 978-83-921211-1-4
• Magia Indii, Medyk, 2001, ISBN 978-83-87340-92-6
• Modlitwy sufich, Wydawnictwo AKOT, Warszawa 2006, ISBN 83-921211-2-0 [współautor: Janusz Krzyżowski]
• Oblicza Afryki, Andrzej Kotnowski – AKOT, 2008, ISBN 978-83-921211-6-9
• Oceania po Australię, we współpracy z Biurem Turystyki ZNP LogosTour, 2016, ISBN 978-83-939773-5-2
• Państwo Środka, Andrzej Kotnowski – AKOT, 2007, ISBN 978-83-921211-4-5
• Podróże przez 7 kontynentów, Andrzej Kotnowski – AKOT, 2011, ISBN 978-83-921211-9-0
• Nowa Europa, stary kontynent, Andrzej Kotnowski – AKOT, 2018, ISBN 978-83-939773-6-9 [współautorka: Zuzanna Abrysowska-Luty]
• Sutry w kamieniu kute, Wydawnictwo AKOT, 2019, ISBN 978-83-939773-9-0

• Nagroda 3. stopnia – za rozwiązania technologiczne i konstrukcyjne,
• Srebrny Krzyż Zasługi,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[3],
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2001) – za wybitne zasługi dla rozwoju budownictwa, za osiągnięcia w zarządzaniu jednostkami gospodarczymi (M.P. z 2001 r. nr 45, poz. 726).