|
Andrzej Krajewski
Andrzej Jan Krajewski (ur. 24 listopada 1949 w Warszawie) – polski dziennikarz i publicysta, prezes zarządu Forum Obywatelskiego Rozwoju (2010–2011). ŻyciorysZ wykształcenia ekonomista, ukończył w 1971 studia w Szkole Głównej Planowania i Statystyki. W okresie PRL pracował jako dziennikarz „Expressu Wieczornego”, „Razem”, „Przeglądu Technicznego” i „Firmy”. W drugiej połowie lat 70. krótko należał do PZPR. W 1980 wstąpił do „Solidarności”, był członkiem zarządu Regionu Mazowsze i delegatem na I Krajowy Zjazd Delegatów w Gdańsku. Od 1980 do 1982 publikował w „Niezależności”. Po wprowadzeniu stanu wojennego związany z czasopismami drugiego obiegu („Tygodnikiem Wojennym”, „CDN”, „Wyzwoleniem”, „Vacatem”, „Praworządnością”)[1]. Wydawał publikacje książkowe w podziemiu, jest autorem pozycji Cicerone (1987), Region USA (1989) i Kiedy Polska (1989). W latach 1986–1987 przebywał na University of Michigan jako stypendysta Programu Fulbrighta[2]. Pod koniec lat 80. był redaktorem nowojorskiego „Nowego Dziennika”. Przez rok był doradcą ministra finansów Leszka Balcerowicza. Pracował następnie m.in. jako korespondent TVP i Polskiego Radia w Waszyngtonie (1990–1994), był pierwszym redaktorem naczelnym „Przeglądu Reader’s Digest” (1994–2001). Prowadził także zajęcia na Uniwersytecie Warszawskim. Od 2001 do 2003 był zastępcą redaktora naczelnego tygodnika „Forum”. W latach 2003–2005 był wiceprezesem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i dyrektorem Centrum Monitoringu Wolności Prasy. W 2004 bez powodzenia kandydował w wyborach do Parlamentu Europejskiego z listy Platformy Obywatelskiej[3]. Od 2005 freelancer, jest autorem polskiego rozdziału raportu Nations in Transition 2006 fundacji Freedom House. Należy do Stowarzyszenia Wolnego Słowa[4]. W latach 2010–2011 był prezesem zarządu Forum Obywatelskiego Rozwoju[5]. Od września 2020 do lutego 2021 prowadził autorską audycję w internetowej rozgłośni Halo.Radio[6][7]. W 2023 nakładem wydawnictwa Nieoczywiste ukazała się jego książka zatytułowana Ulicznicy 2015–2023. OdznaczeniaW 2014, za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej, został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[8]. Przypisy
Bibliografia
|
||||||||
