|
Anna Henrietta Bawarska
Anna Henrietta Bawarska (fr. Anne Henriette Julie; ur. 13 marca 1648, zm. 23 lutego 1723) – księżniczka Palatynatu-Simmern i żona Henryka Juliusza Burbona, księcia Burbon, najstarszego syna znakomitego dowódcy okresu Frondy Wielkiego Kondeusza. Po śmierci teścia Anny Henrietty, jej mąż został kolejnym księciem Condé. Sama Anna Henrietta od 1708 roku nosiła tytuł księżnej Arches. ŻyciorysAnna urodziła się w Paryżu jako druga z trzech córek księcia Edwarda Wittelsbacha księcia Palatynatu-Simmern i Anny Gonzagi. Jej dziadkami byli: Fryderyk V „Zimowy król“ i Elżbieta Stuart oraz Karol I Gonzaga, książę Mantui i Katarzyna de Guise. Jej ciotką była dwukrotna polska królowa Ludwika Maria Gonzaga.
Louis de Rouvroy, książę de Saint-Simon: Pamiętniki, PIW Warszawa 1984, t. II str. 71-72
W wieku piętnastu lat została zaręczona z Henrykiem Juliuszem, księciem Enghien - jedynym dzieckiem słynnego dowódcy Wielkiego Kondeusza, księcia Condé. Wielki Kondeusz był najstarszym rodem księciem krwi na francuskim dworze i nosił niezwykle prestiżowy tytuł Pierwszego Księcia Krwi. Jego syn nosił tytuł księcia Enghien i na dworze zwracano się do jego Monsieur le Duc. Małżeństwo zostało zawarte w Luwrze 11 grudnia 1663 w obecności dworu, Ludwika XIV i członków rodziny królewskiej. Od tej pory księżna zaczęła być znana jako Madame la Duchesse, a po śmierci swojego teścia w 1684 roku, Madame la Princesse. Książę Enghien był niezrównoważony, często agresywny i przez większość część życia uważał, że jest wilkołakiem. Księżna była opisywana jako bardzo pobożna, hojna i miłosierna, przez wiele osób na dworze uważana była za bardzo dobrą matkę i żonę. Mimo tego jej mąż często miewał ataki gniewu, często ją bił, nawet w obecności dworzan. Chociaż małżeństwo Anny Henrietty okazało się porażką, urodziła ona swojemu mężowi dziesięcioro dzieci[1]. Spośród nich, pięcioro przeżyło okres dzieciństwa, a czworo z nich wstąpiło w związki małżeńskie. Księżna była jedną z osób pośredniczącą w zawarciu małżeństwa pomiędzy jej kuzynką Elżbietą Charlottą Wittelsbach z bratem króla, Filipem, księciem Orleanu w 1671 roku. Ojcowie Anny Henrietty i Elżbiety Charlotty byli braćmi. Kiedy w 1708 roku zmarł jeden z kuzynów Anny Henrietty, Karol IV, ostatni książę Mantui, została ona, jako jego dziedziczka, księżną Arches. W następnym roku w Paryżu w wieku sześćdziesięciu pięciu lat zmarł jej mąż, czyniąc tym samym jej syna Ludwika, kolejnym księciem Condé. Ludwik zmarł w następnym roku i tytuł po nim objął jego syn (a wnuk Anny Henrietty), Ludwik Henryk. Anna Henrietta zmarła prawdopodobnie na ospę 23 lutego 1723. Została pochowana w konwencie karmelitanek pod wezwaniem św Jakuba w Paryżu[2]. PotomstwoZe związku małżeńskiego z Henrykiem Juliuszem, księciem Condé (1643–1709) Anna miała dziesięcioro dzieci:
Przypisy
Życiorys
|
||||||||||||||||||
