|
Anthony Lewis (muzyk)
Sir Anthony Carey Lewis[1][2][3] (ur. 2 marca 1915 na Bermudach, zm. 5 czerwca 1983 w Haslemere[1][2][3]) – brytyjski dyrygent, muzykolog, kompozytor i pedagog. ŻyciorysW latach 1928–1932 uczył się gry na fortepianie i kompozycji w Royal Academy of Music w Londynie[1]. W 1932 roku otrzymał posadę organisty w kolegium Peterhouse na University of Cambridge[2] i rozpoczął studia pod kierunkiem Edwarda Josepha Denta, w 1935 roku uzyskując stopień Bachelor of Arts i Bachelor of Music[1][2]. W 1934 roku dzięki otrzymanemu stypendium uczył się także w Paryżu u Nadii Boulanger[1][2]. Od 1935 do 1947 roku był pracownikiem działu muzycznego BBC, gdzie zorganizował serię audycji „Foundations of Music”[1]. Opracował repertuar muzyczny dla uruchomionego w 1947 roku III Programu BBC i został jego naczelnym dyrektorem muzycznym[1][2]. Od 1947 do 1968 roku wykładał na University of Birmingham[1][2], w latach 1961–1964 pełnił też funkcję dziekana wydziału sztuk pięknych[2]. Od 1963 do 1969 roku był przewodniczącym Royal Music Association[1]. W latach 1968–1982 był dyrektorem Royal Academy of Music[1][2]. Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego (1967)[2]. W 1972 roku otrzymał tytuł szlachecki[1][2][3]. Był inicjatorem i redaktorem naczelnym ukazującego się od 1951 roku źródłowego wydania dawnej muzyki angielskiej „Musica Britannica”[1][2][3]. Wydał pracę The Language of Purcell (Hull 1968)[2]. Jako dyrygent wykonywał utwory muzyki dawnej, pozostawiając liczne nagrania płytowe[1]. Opracował i wydał dzieła m.in. Monteverdiego, Lully’ego, Purcella i Händla[1][2]. Skomponował m.in. Psalm LXXXVI na baryton i chór (1935), Choral Overture na chór mieszany (1938), City Dances na orkiestrę (1944), Elegy and Capriccio na trąbkę i orkiestrę (1947), Koncert na trąbkę (1950), A Tribute of Praise na głosy (1951), Koncert na róg (1959)[1][2]. Przypisy
Kontrola autorytatywna (osoba): |
||||||||||||||||
