Anton Thumann

Anton Thumann

SS-Obersturmführer
Data i miejsce urodzenia	31 października 1912 Pfaffenhofen an der Ilm
Data śmierci	8 października 1946
Przebieg służby
Formacja	1941–1945
Formacja	Schutzstaffel
Stanowiska	członek załogi Gross-Rosen, Majdanek i Neuengamme

Ten artykuł może zawierać twórczość własną lub niezweryfikowane informacje.

Pomóż Wikipedii poprawić artykuł na podstawie weryfikowalnych źródeł.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Anton Thumann (ur. 31 października 1912 w Pfaffenhofen an der Ilm, zm. 8 października 1946 w Hameln) – zbrodniarz hitlerowski, członek załogi obozów koncentracyjnych Gross-Rosen, Majdanek i Neuengamme oraz SS-Obersturmführer.

Z zawodu był stolarzem, lecz po zakończeniu edukacji pozostawał bezrobotny. Należał do NSDAP od roku 1933 i SS od roku 1932. Od 1933 roku należał on do załogi wartowniczej w Dachau, pełniąc tam też funkcję Blockführera^[1]. W latach 1940–1943 pełnił służbę w Gross-Rosen jako kierownik obozu (Schutzhaftlagerführer). Następnie od lutego 1943 do maja 1944 Thumann był kierownikiem więźniarskiej części obozu (Schutzhaftlagerführer) w obozie Majdanek. Od lipca 1944 do maja 1945 pełnił taką samą funkcję w obozie Neuengamme (KL). Na Majdanku bezpośrednio odpowiadał za proces eksterminacji Żydów w komorach gazowych. Oprócz tego we wszystkich obozach, w których pełnił służbę, wykazywał się brutalnością i okrucieństwem. Wielokrotnie osobiście dokonywał egzekucji, torturował czy w inny sposób maltretował więźniów.

Joanna Lamparska opisała w książce Lekarze od zabijania. Medyczna gwardia Hitlera, że w KL Gross-Rosen Anton Thumann urządził w rewirze „pokoik dla konających”, w którym polewano wodą konających więźniów^[2].

Po wojnie schwytany przez aliantów, zasiadł na ławie oskarżonych w procesie załogi Neuengamme w Hamburgu przed brytyjskim Trybunałem Wojskowym (1946). Odpowiadał jedynie za zbrodnie popełnione w Neuengamme (KL). Trybunał wydał na Thumanna wyrok śmierci, który został wykonany przez powieszenie w październiku 1946 w więzieniu Hameln. Za swoje zbrodnie popełnione w Gross-Rosen i Majdanku nie był sądzony.

• Ernst Klee: Das Personenlexikon zum Dritten Reich: Wer war was vor und nach 1945. Fischer-Taschenbuch-Verlag, Frankfurt am Main 2007, ISBN 978-3-596-16048-8.
• HermannH. Kaienburg HermannH., Das Konzentrationslager Neuengamme 1938-1945, Bonn: Dietz, 1997, ISBN 3-8012-3076-7, OCLC 37336107 . Brak numerów stron w książce
• Wolfgang Benz, Barbara Distel, Angelika Königseder: Der Ort des Terrors – Geschichte der nationalsozialistischen Konzentrationslager, Band 7, C.H.Beck, 2005, ISBN 3-406-52967-4.