Antoni Jan Czetwertyński-Światopełk

Antoni Jan Nepomucen Czetwertyński-Światopełk

Pogoń Ruska herb Czetwertynskich-Światopełk
Data urodzenia	1744
Data śmierci	9 kwietnia 1830
Ojciec	Felicjan Stefan Czetwertyński-Światopełk
Żona	1.ż. Teresa Zagórka 2.ż. Anna Ryszewska
Odznaczenia

Antoni Jan Nepomucen Czetwertyński-Światopełk książę herbu Pogoń Ruska (ur. 1744, zm. 9 kwietnia 1830 w Warszawie) – książę w Królestwie Kongresowym w 1820 roku^[1], szambelan Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1771 roku^[2], polski poseł, ostatni kasztelan bracławski.

Syn Felicjana Stefana (zm. 1756), starosty duniczewskiego i Marianny Jełowickiej. Rodzeństwo Antoniego Jana: Janusz Tomasz Czetwertyński-Światopełk i Stefan Czetwertyński-Światopełk, podkomorzy bracławski.

Mianowany generałem-adiutantem w 1774. Piastował różne urzędy ziemskie: m.in. stolnika i chorążego. Był posłem na sejm w latach 1782 i 1784. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego^[3]. W 1790 roku został mianowany kasztelanem bracławskim po Marcinie Grocholskim. Po 1792 roku zamieszkał w Warszawie. Z pierwszą żoną Teresą Zagórką, rozwiódł się. Druga żona Anna Ryszewska urodziła 5 synów. W Warszawie uchodził za znaną osobistość. Jako człowiek dobroczynny i pobożny był powszechnie szanowanym obywatelem Warszawy.

27 września 1791 roku odznaczony Orderem Orła Białego^[4].

17 sierpnia 1792 roku złożył akces i wykonał przysięgę konfederacji targowickiej^[5].

• Wielka Encyklopedia Powszechna Ilustrowana Saturnina Sikowskiego (1892–1914), T. 14, s. 864.
• Encyklopedia Powszechna Orgelbranda (1898–1904), T. 4, s. 162.
• J. Nieć, Czetwertyński-Światopełk Antoni Jan Nepomucen, [w:] Polski Słownik Biograficzny, T. IV, Kraków 1938, s. 360.