Arkulf

Arkulf (także Arkulf z Perigeux) – biskup żyjący w VII wieku n.e. pochodzący z Périgueux w Galii^[1][2], lub – według innych źródeł – z Niemiec, a w Périgueux pełniący funkcję biskupa^[3].

Pamięć o nim zachowała się jedynie dzięki spisanym przez Adamnana^[4], opata klasztoru w Hy na wyspie Iona „Opowieściom biskupa Arkulfa” (De Locis Sanctis), będących relacją z kilkumiesięcznej pielgrzymki Arkulfa do Palestyny, którą odbył pomiędzy rokiem 660^[1][2] (lub 679^[5]) a 687. Opisy Arkulfa dostarczają wielu szczegółów dotyczących funkcjonowania starożytnego Kościoła i ówczesnej architektury sakralnej w Ziemi Świętej^[1][2]. Odwiedził i opisał Judeę, Samarię, Galileę i Damaszek, a później także rzekę Nil i wyspy Liparyjskie. W podróży wykonał rysunki rzutów kościołów: Świętego Grobu i na górze Syjon w Jerozolimie, oraz Wniebowstąpienia na Górze Oliwnej, a także studni Jakuba w Sychem^[3]. Najwięcej uwagi poświęcił Jerozolimie^[1][2].

Relacja z podróży Arkulfa została wykorzystana przez Bedę Czcigodnego do napisania dzieła Liber de locis sanctis^[2]. Beda zamieścił krótką wzmiankę na ten temat także w „Historia ecclesiastica gentis Anglorum”^[3].