Atak na Shimonoseki (1864)
Atak na Shimonoseki – jedna z bitew (w 1864 r.) o kontrolę nad cieśniną Kanmon (inaczej Shimonoseki, dawniej Bakan), rozdzielającą japońskie wyspy Honsiu (Honshū) i Sikoku (Shikoku), ale łączącą Morze Japońskie z Morzem Wewnętrznym (Seto-naikai). Jest ważnym fragmentem dogodnego szlaku żeglugowego pomiędzy japońskimi portami na wybrzeżu Pacyfiku a portami japońskiego wybrzeża Morza Japońskiego i kontynentu azjatyckiego. Proces otwierania Japonii na świat w drugiej połowie XIX wieku (restauracja Meiji), a więc rozwijających się kontaktów z państwami Zachodu doprowadził zarówno do licznych konfliktów wewnętrznych (dot. m.in. koncepcji dalszego rozwoju), jak i różnego rodzaju aktów przemocy, gwałtów i bitew w styku z przybywającymi cudzoziemcami. Do głównych incydentów należą m.in.:
Do ataku na Shimonoseki doszło w reakcji m.in. na powyższe, wcześniejsze ataki Japończyków, skierowane głównie przeciwko Brytyjczykom. Międzynarodowa eskadra składająca się z 9 okrętów brytyjskich, 3 francuskich, 4 holenderskich oraz 1 amerykańskiego – dowodzona przez wiceadmirała Augustusa Leopolda Kupera (1809–1885) – po uprzednim zbombardowaniu stanowisk japońskich w porcie, skierowała swoje oddziały do ataku lądowego. W ciągu czterech dni walk zniszczyły one forty obronne, przejęły artylerię i doprowadziły do kapitulacji Chōshū[1][2] Galeria
Przypisy
Bibliografia
|