Beata Lorens

Beata Lorens

Beata Lorens (2023)
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	1972 Krosno
Doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: historia nowożytna Polski, historia powszechna nowożytna[1]
Alma Mater	Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Rzeszowie
Doktorat	20 listopada 2003 – historia Uniwersytet Rzeszowski promotor: Józef Półćwiartek
Habilitacja	15 października 2015 – historia Uniwersytet Rzeszowski
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Rzeszowski
Stanowisko	Profesor
Okres zatrudn.	2016–
Multimedia w Wikimedia Commons

Beata Lorens (ur. 1972 w Krośnie^[2]) – polska historyczka, doktor habilitowany nauk humanistycznych.

Pochodzi z Krościenka Wyżnego^[3], gdzie ukończyła szkołę podstawową. Następnie kształciła się w I Liceum Ogólnokształcącym im. Mikołaja Kopernika w Krośnie. W 1991 roku rozpoczęła studia historyczne w Instytucie Historii Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie. W 1996 roku ukończyła je, uzyskując tytuł magistra historii za pracę Ksiądz Wojciech Michna. Życie i działalność publiczna (1820–1893), napisaną pod kierunkiem Józefa Półćwiartka. W tymże roku została zatrudniona jako asystent w Zakładzie Historii Nowożytnej Instytutu Historii Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie^[2][4].

20 listopada 2003 roku^[1] uzyskała stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie historii na podstawie pracy Bractwa cerkiewne w diecezji przemyskiej obrządku wschodniego w XVII–XVIII wieku, której promotorem był Józef Półćwiartek^[2]. 15 października 2015 roku^[1] habilitowała się w dziedzinie nauk humanistycznych, w dyscyplinie historia na podstawie pracy Bazylianie prowincji koronnej w latach 1743–1780. W 2016 roku zatrudniono ją na stanowisku profesora uczelni w Zakładzie Historii Nowożytnej i Dziejów Kościoła Instytutu Historii Uniwersytetu Rzeszowskiego^[2].

Jej zainteresowania naukowe skupiają się na stosunkach religijno-społecznych na pograniczu etnicznym polsko-ukraińskim w czasach nowożytnych, dziejach Kościoła katolickiego, unickiego oraz zakonu bazyliańskiego w Polsce. Interesuje się również dziejami szkolnictwa i kultury w I Rzeczypospolitej, przeszłością miejscowości ziemi sanockiej i przemyskiej oraz historią regionalną^[2].

Jest autorką 4 książek i ponad 80 artykułów, współredagowała też 3 edycje źródłowe i 7 publikacji zbiorowych. Należy do Polskiego Towarzystwa Historycznego i Rady Naukowej Muzeum Regionalnego w Brzozowie. Jest również członkinią rad naukowych czasopism polskich i ukraińskich^[2].