Berta z Bingen
Berta z Bingen właśc. Bertha von Bingen (zm. 757) – niemiecka święta kościoła katolickiego, matka św. Ruperta z Bingen[1]. Berta była córką Pepina II, księżniczką Lotaryngii. Miała duże majątki nad Renem i rzeką Nahe. Została żoną pogańskiego księcia Robolda. Ze związku z nim miała syna Ruperta – późniejszego świętego. Jej mąż nie chciał się nawrócić, dlatego jej syn był poganinem aż do śmierci Robolda, który zmarł w dzieciństwie Ruperta. Potem Berta przekazała wiarę synowi[1]. Pomagała Rupertowi w jego działalności charytatywnej (m.in. prowadzeniu przytułku i hospicjum). Po śmierci swego syna kontynuowała jego działalność[1]. Po odbyciu pielgrzymki do Rzymu, sprzedała swój majątek, który rozdała i spędziła resztę życia jako pustelniczka w pobliżu Bingen. Po śmierci syna żyła jeszcze 25 lat[2]. Została pochowana obok swego syna w Bingen[1]. Jej wspomnienie obchodzone jest 15 maja[2] (wraz z Rupertem). Jej kult został spopularyzowany przez Hildegardę z Bingen, która żyła 300 lat później i spisała życiorys Ruperta i Berty.[potrzebny przypis] Przypisy
|