Bitwa pod Aizkraukle

Ten artykuł od 2024-03 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Bitwa pod Aizkraukle

Krucjaty północne
Wielki książę litewski Trojden
Czas	5 marca 1279
Miejsce	Aizkraukle
Terytorium	Liwonia (współcz. Łotwa)
Wynik	Zwycięstwo Litwinów
Strony konfliktu
Wielkie Księstwo Litewskie inflancka gałąź zakonu krzyżackiego
Dowódcy
Wielki książę Trojden mistrz krajowy Ernst von Rassburg(inne języki) †
Siły
nieznane nieznane
Straty
nieznane 71 rycerzy, w tym Wielki Mistrz Zakonu
Położenie na mapie Łotwy miejsce bitwy
56°36′N 25°15′E/56,600000 25,250000

Bitwa pod Aizkraukle – starcie pomiędzy siłami Wielkiego Księstwa Litewskiego pod dowództwem wielkiego księcia Trojdena a rycerzami inflanckiej gałęzi zakonu krzyżackiego; miała miejsce dnia 5 marca 1279. Do bitwy doszło w pobliżu Aizkraukle (niem: Ascheraden) na terenie dzisiejszej Łotwy. Zakończyła się klęską rycerzy zakonnych, którzy stracili 71 ludzi, w tym mistrza krajowego Ernsta von Rassburg(inne języki) i stojącego na czele rycerstwa duńsko-estońskiego Eilarta Hoberga.

W roku 1273 zakon kawalerów mieczowych^{[potrzebny przypis][a]} zajął należący do księcia Trojdena Dyneburg, gdzie postawiono zamek obronny. Warownia posiadała duże znaczenie strategiczne – była bazą dla łupieżczych wypraw w głąb Litwy. Wielki Mistrz liczył na to, że sprowokowany książę litewski połączy się z Zemgalami, którzy w tym czasie wzniecili powstanie przeciwko zakonowi. Tym samym pojawi się pretekst do wyprawy zbrojnej na Litwę.

Gdy wkrótce Trojden obległ zamek w Dyneburgu, zakon rozpoczął przygotowania do kampanii przeciwko Litwie. Liczono na zadanie Litwinom klęski w walnej bitwie.

Armia zakonna dotarła w rejon Kiernowa. Nie napotykając po drodze oporu rozpoczęła plądrowanie licznych, znajdujących się nieopodal wiosek. Po zakończonej pacyfikacji rycerze rozpoczęli odwrót, nie wiedząc o nadciągających w ślad za nimi siłach litewskich. Po dotarciu w rejon Aizkraukle Wielki Mistrz odesłał część obładowanych łupami wojsk do domu. Wykorzystując ten fakt Litwini uderzyli na przeciwnika, zadając mu klęskę.

W wyniku porażki zakon utracił na krótko zdobycze terytorialne z ostatnich 6 lat. Jednak już po śmierci Trojdena (zm. 1282) Litwa nie była w stanie utrzymać odbitych terenów, rozpoczęły się nowe ataki zarówno z północy ze strony zakonu kawalerów mieczowych^{[potrzebny przypis]} jak i z zachodu, gdzie w siłę rósł zakon krzyżacki.

• Tomas Baranauskas: Ar priminsime Europai apie Šiaulių mūšį?. Delfi.lt. 22. September 2006.
• William Urban: The Baltic Crusade. Lithuanian Research and Studies Center, Chicago, Illinois 1994, ISBN 0-929700-10-4, S. 283–286