Bliźnięta (♊) (łac. Gemini) – trzeci astrologiczny znak zodiaku. Przypisuje się go osobom urodzonym gdy Słońce było w tym znaku, to znaczy na odcinku ekliptyki pomiędzy 60° a 90° długości ekliptycznej. Wypada to między 20/21 maja a 20/21 czerwca – dokładne ramy czasowe zależą od rocznika^[1]. Czasem przyjmuje się umowne granice – według Evangeline Adams (1868–1932) był to okres między 22 maja a 22 czerwca^[2].

Znak Bliźniąt przypisuje się również osobom urodzonym w trakcie wschodzenia tego znaku^[2].

Pierwsze wzmianki o znaku pochodzą z Mezopotamii, gdzie nazywano go Wielkimi Bliźniętami^[3]. W starożytności znaku Bliźniąt przypisywano patronat tańca, pieśni, poetów i wędrowców^[3]. Przez swoją dwoistość natury uważany był za zdolny dwoistości natury i przywdziewania różnych masek^[3].

W astrologii znak Bliźniąt symbolizował równowagę pomiędzy przeciwnościami w kosmosie: dzień i noc, duch i materia^[3]. Symbolizował również dopełnienie życia kontemplacyjnego z czynnym i był uzupełnieniem znaków Barana i Byka^[3]. W Grecji odpowiednikiem Bliźniąt byli Dioskurowie: Kastor i Polideukes (Polluks), którzy mieli skrajnie odmienne temperamenty^[3].

Bliźnięta były znakiem trygonu powietrza i miejscem gdzie w nocy przebywał Merkury^[3]. Bliźnięta opiekowały się Kapadocją i Belgią^[3].

Bliźnięta w sztuce były najczęściej przedstawiane jako para chłopców, gdzie jeden z nich trzymał lirę a drugi strzałę, lub za pomocą motywów pochodzących z mitu Leda z Łabędziem^[3]. W micie przedstawiono powstanie konstelacji^[3]. Jan van den Hoecke w swoim dziele Maj-czerwiec (1647–1650, Museo Storio di Miramare, Triest) przedstawił znak Bliźniąt jako ukwiecone putta^[3].

Zobacz multimedia związane z tematem: Bliźnięta (astrologia)

Zobacz hasło Bliźnięta w Wikisłowniku

• gwiazdozbiór Bliźniąt
• horoskop