Brad Gilbert

Brad Gilbert
Państwo	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	9 sierpnia 1961 ; Oakland
Wzrost	185 cm
Gra	praworęczny, jednoręczny bekhend
Status profesjonalny	1982
Zakończenie kariery	1995
	Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	20
Najwyżej w rankingu	4 (1 stycznia 1990)
Australian Open	4R (1984)
Roland Garros	3R (1993)
Wimbledon	QF (1990)
US Open	QF (1987)
	Gra podwójna
Wygrane turnieje	3
Najwyżej w rankingu	18 (29 września 1986)
Australian Open	2R (1987)
Roland Garros	2R (1987)
Wimbledon	2R (1986)
US Open	2R (1988)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Stany Zjednoczone
	Igrzyska olimpijskie
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Bradley N. „Brad” Gilbert (ur. 9 sierpnia 1961 w Oakland) – amerykański tenisista i trener tenisa, komentator tenisowy, zdobywca Pucharu Davisa, brązowy medalista igrzysk olimpijskich w Seulu (1988) w grze pojedynczej.

Kariera tenisowa

W 1981 występował w amerykańskim zespole w zawodach Junior Davis Cup. W tym samym roku zdobył złoty medal w deblu na Olimpiadzie Machabejskiej.

Jako zawodowy tenisista występował w latach 1982–1995.

Startując w turniejach singlowych osiągnął 40 finałów rangi ATP World Tour, odnosząc 20 zwycięstw. Jest 2–krotnym ćwierćfinalistą imprez wielkoszlemowych, US Open 1987 i Wimbledonu 1990. W roku 1990 doszedł do finału Pucharu Wielkiego Szlema, gdzie przegrał z Pete’em Samprasem.

W grze podwójnej Gilbert wygrał 3 turnieje ATP World Tour oraz przegrał 3 finały.

Amerykanin zdobył w 1988 brązowy medal podczas igrzysk olimpijskich w Seulu. Mecz o udział w finale zakończył się porażką Gilberta 4:6, 4:6, 3:6 z Timem Mayotte.

Reprezentował Stany Zjednoczone w Pucharze Davisa w meczach singlowych odnosząc 10 triumfów na 15 rozegranych meczów. W 1991 roku przyczynił się do wygrania trofeum przez drużynę amerykańską, występując w 1 rundzie i ćwierćfinale przeciwko Meksykowi i Czechosłowacji. W półfinale i finale nie zagrał.

Brad Gilbert prezentował defensywny styl gry^[1]. Dysponował mocnym serwisem oraz efektownym i trudnym do odbicia dla rywali bekhendem^[1]. Skupiał się na przebijaniu piłki i wyczekiwaniu na błąd przeciwnika^[1].

W rankingu gry pojedynczej najwyżej był na 4. miejscu (1 stycznia 1990), a w klasyfikacji gry podwójnej na 18. pozycji (29 września 1986).

Finały w turniejach ATP World Tour

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup / ATP Finals
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
ATP International Series / ATP Tour 250

Gra pojedyncza (20–20)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	1.	1982	Tajpej	Dywanowa (hala)	Craig Wittus	6:1, 6:4
Zwycięzca	2.	1984	Columbus	Twarda	Henry Pfister	6:3, 2:6, 6:3
Finalista	1.	1984	San Francisco	Dywanowa (hala)	John McEnroe	4:6, 4:6
Zwycięzca	3.	1984	Tajpej	Dywanowa (hala)	Wally Masur	6:3, 6:3
Zwycięzca	4.	1985	Livingston	Twarda	Brian Teacher	4:6, 7:5, 6:0
Zwycięzca	5.	1985	Cleveland	Twarda	Brad Drewett	6:3, 6:2
Finalista	2.	1985	Stuttgart	Ceglana	Ivan Lendl	4:6, 0:6
Finalista	3.	1985	Johannesburg	Twarda	Matt Anger	4:6, 6:3, 3:6, 2:6
Zwycięzca	6.	1985	Tel Awiw-Jafa	Twarda	Amos Mansdorf	6:3, 6:2
Zwycięzca	7.	1986	Memphis	Dywanowa (hala)	Stefan Edberg	7:5, 7:6
Zwycięzca	8.	1986	Livingston	Twarda	Mike Leach	6:2, 6:2
Zwycięzca	9.	1986	Tel Awiw-Jafa	Twarda	Aaron Krickstein	7:5, 6:2
Zwycięzca	10.	1986	Wiedeń	Twarda (hala)	Karel Nováček	3:6, 6:3, 7:5, 6:0
Finalista	4.	1987	Waszyngton	Twarda	Ivan Lendl	1:6, 0:6
Zwycięzca	11.	1987	Scottsdale	Twarda	Eliot Teltscher	6:2, 6:2
Finalista	5.	1987	Tel Awiw-Jafa	Twarda	Amos Mansdorf	6:3, 3:6, 4:6
Finalista	6.	1987	Paryż	Twarda (hala)	Tim Mayotte	6:2, 3:6, 5:7, 7:6, 3:6
Finalista	7.	1987	Johannesburg	Twarda (hala)	Pat Cash	6:7, 6:4 6:2, 0:6, 1:6
Zwycięzca	12.	1988	Tel Awiw-Jafa	Twarda	Aaron Krickstein	4:6, 7:6, 6:2
Finalista	8.	1988	Paryż	Twarda (hala)	Amos Mansdorf	3:6, 2:6, 3:6
Zwycięzca	13.	1989	Memphis	Twarda (hala)	Johan Kriek	6:2, 6:2, krecz
Finalista	9.	1989	Dallas WCT	Dywanowa (hala)	John McEnroe	3:6, 3:6, 6:7
Finalista	10.	1989	Waszyngton	Twarda	Tim Mayotte	6:3, 4:6, 5:7
Zwycięzca	14.	1989	Stratton Mountain	Twarda	Jim Pugh	7:5, 6:0
Zwycięzca	15.	1989	Livingston	Twarda	Jason Stoltenberg	6:4, 6:4
Zwycięzca	16.	1989	Cincinnati	Twarda	Stefan Edberg	6:4, 2:6, 7:6
Zwycięzca	17.	1989	San Francisco	Dywanowa (hala)	Anders Järryd	7:5, 6:2
Finalista	11.	1989	Orlando	Twarda	Andre Agassi	2:6, 1:6
Zwycięzca	18.	1990	Rotterdam	Dywanowa (hala)	Jonas Svensson	6:1, 6:3
Zwycięzca	19.	1990	Orlando	Twarda	Christo Van Rensburg	6:2, 6:1
Finalista	12.	1990	Cincinnati	Twarda	Stefan Edberg	1:6, 1:6
Zwycięzca	20.	1990	Brisbane	Twarda	Aaron Krickstein	6:3, 6:1
Finalista	13.	1990	Monachium	Dywanowa (hala)	Pete Sampras	3:6, 4:6, 2:6
Finalista	14.	1991	San Francisco	Dywanowa (hala)	Darren Cahill	2:6, 6:3, 4:6
Finalista	15.	1991	Los Angeles	Twarda	Pete Sampras	2:6, 7:6(5), 3:6
Finalista	16.	1991	Sydney	Twarda (hala)	Stefan Edberg	2:6, 2:6, 2:6
Finalista	17.	1992	Scottsdale	Twarda	Stefano Pescosolido	0:6, 6:1, 4:6
Finalista	18.	1993	San Francisco	Twarda (hala)	Andre Agassi	2:6, 7:6(4), 2:6
Finalista	19.	1993	Tokio	Twarda	Pete Sampras	2:6, 2:6, 2:6
Finalista	20.	1994	Memphis	Twarda (hala)	Todd Martin	4:6, 5:7

Gra podwójna (3–3)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	1985	San Francisco	Dywanowa (hala)	Sandy Mayer	Paul Annacone Christo Van Rensburg	6:3, 3:6, 4:6
Zwycięzca	1.	1985	Tel Awiw-Jafa	Twarda	Ilie Năstase	Michael Robertson Florin Segărceanu	6:3, 6:2
Zwycięzca	2.	1986	Boca West	Twarda	Vincent Van Patten	Stefan Edberg Anders Järryd	walkower
Finalista	2.	1986	Wiedeń	Twarda (hala)	Slobodan Živojinović	Ricardo Acioly Wojciech Fibak	walkower
Finalista	3.	1987	Los Angeles	Twarda	Tim Wilkison	Kevin Curren David Pate	3:6, 4:6
Zwycięzca	3.	1992	Hongkong	Twarda	Jim Grabb	Byron Black Byron Talbot	6:2, 6:1

Kariera trenerska i komentatorska

Po zakończeniu kariery zajął się pracą trenerską. Przez 8 lat, między rokiem 1994 a 2002, był szkoleniowcem Andre Agassiego^[2]. W latach 2003–2004 pracował z Andym Roddickiem^[3]. Potem Gilbert prowadził karierę Andy’ego Murraya, w sezonach 2006 i 2007^[4]. W sezonie 2007 trenował Alexa Bogdanovicia, a w 2011 Kei'ego Nishikori'ego^[1]. W roku 2012 przez krótki czas pracował wspólnie z Samem Querreyem^[5].

Gilbert jest również ekspertem i komentatorem tenisowym dla stacji ESPN^[1]^[5].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e BRAD GILBERT Pro Tennis Coach. protenniscoach.com. [dostęp 2017-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 października 2016)]. (ang.).
↑ Lisa Dillman: Agassi Splits With Longtime Coach Gilbert. latimes.com, 31 stycznia 2002. [dostęp 2017-01-13]. (ang.).
↑ Gilbert stunned by Roddick split. bbc.co.uk, 31 grudnia 2004. [dostęp 2017-01-13]. (ang.).
↑ Murray splits with coach Gilbert. bbc.co.uk, 14 listopada 2007. [dostęp 2017-01-13]. (ang.).
↑ ^a ^b Matt Cronin: Querrey splits with coach, hires Gilbert. tennis.com, 18 lutego 2012. [dostęp 2017-01-13]. (ang.).

Bibliografia

Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).
Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-20] (ang.).

[a-1] BRAD GILBERT Pro Tennis Coach. protenniscoach.com. [dostęp 2017-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 października 2016)]. (ang.).

[2] Lisa Dillman: Agassi Splits With Longtime Coach Gilbert. latimes.com, 31 stycznia 2002. [dostęp 2017-01-13]. (ang.).

[3] Gilbert stunned by Roddick split. bbc.co.uk, 31 grudnia 2004. [dostęp 2017-01-13]. (ang.).

[4] Murray splits with coach Gilbert. bbc.co.uk, 14 listopada 2007. [dostęp 2017-01-13]. (ang.).

[b-5] Matt Cronin: Querrey splits with coach, hires Gilbert. tennis.com, 18 lutego 2012. [dostęp 2017-01-13]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]