Brama przejazdowa

Brama przejazdowa – element budowli urządzony w ramach wału przeciwpowodziowego na skrzyżowaniach z przecinającymi wał drogami. Taka konstrukcja projektowana jest i wykonywana w przypadku, gdy nie ma technicznej możliwości wykonania odpowiednich podjazdów do poziomu korony wału przeciwpowodziowego (np. odpowiedniej ilości miejsca przy zachowaniu dopuszczalnych nachyleń pochylni, zarówno od strony wody jak i od strony chronionego obszaru)^[1].

W takim przypadku korona drogi znajduje się na poziomie niższym niż korona przecinanego wału. Tym samym droga „przerywa” wał w zakresie różnicy poziomu korony drogi i wału przeciwpowodziowego, co w oczywisty sposób niweczy założony zakres ochrony przeciwpowodziowej, tzn. woda zalewałaby tereny przyległe przez ten „wyłom” w wale już przy niższym poziomie niż ten, dla którego zaprojektowano wał przeciwpowodziowy. Aby temu niedopuszczalnemu scenariuszowi wydarzeń zapobiec projektuje się i wykonuje bramy przejazdowe^[1].

Bramę przejazdową projektuje się^[1]:

• na wymaganą szerokość przejazdu, wynikającą z szerokości drogi i ewentualnie dodatkową technicznie wymaganą odległość konstrukcji od jej krawędzi,
• na wymaganą wysokość wynikającą z wyżej opisanej różnicy w poziomie położenia korony drogi i wału,

co wyraża wzór^[1]:

${\displaystyle \Delta h=h-h_{0}}$

gdzie^[1]:

• Δh – wysokość przejazdu
• h – wysokość wału
• h₀ – wysokość drogi (wysokość jaką pozwala osiągnąć maksymalne, dopuszczalne nachylenie podjazdu drogi, przy uwzględnieniu długości podjazdu ograniczonej określonymi uwarunkowaniami miejscowymi).

Boczne płaszczyzny przejazdów zabezpiecza się w formie ścian (współcześnie wykonywanych w technologii żelbetowej), w których wykonuje się wnęki – dwie pary wnęk na każdym boku w tym samym miejscu na przeciwnych ścianach. Wnęki te służą do założenia w nich tymczasowych zamknięć podczas wezbrań, tzw. szandorów. Montaż zamknięć w bramie przejazdowej sprawia, że na całej długości wału powstaje zabezpieczenie ciągłe na określonym poziomie (zlikwidowana zostaje przerwa powstała wskutek budowy drogi), ale uniemożliwia korzystanie z danej drogi^[1].

• JulianJ. Wołoszyn JulianJ. i inni, Regulacja rzek i potoków, wyd. II zmienione, Wrocław: Wydawnictwo Akademii Rolniczej we Wrocławiu, 1994, ISBN 83-85582-45-2  (pol.).