Brian Rafalski
Brian Rafalski (ur. 28 września 1973 w Dearborn, Michigan) – hokeista pochodzenia polskiego, reprezentant USA, trzykrotny olimpijczyk. Do 2011 był związany z klubem NHL Detroit Red Wings. Wcześniej bronił barw New Jersey Devils, z którymi zdobył dwa Puchary Stanleya. Kariera zawodnicza
Gra w koledżu i EuropieRafalski przez cztery lata grał z dobrymi wynikami na Uniwersytecie Wisconsin-Madison. W swoim ostatnim roku, w 43 spotkaniach zdobył 45 punktów i poprowadził swój zespół do zdobycia mistrzostwa NCAA w hokeju na lodzie mężczyzn. W tamtym sezonie (1994/95) został odznaczony kilkoma wyróżnieniami. Został, między innymi, wybrany do Drużyny Gwiazd ligi WCHA i najlepszym obrońcą ligi. Bez nadziej na bezpośredni awans do NHL Rafalski przeniósł się do Europy, a konkretniej do Szwecji, gdzie związał się z klubem Brynäs IF. W 22 spotkaniach w Elitserien zdobył jednak zaledwie 9 punktów, więc postanowił przenieść się do Finlandii. Tam, przez jeden sezon reprezentował Hämeenlinnan Pallokerho z SM-liiga, zdobywając 35 punktów. W 1997 roku powędrował do HIFK, gdzie spędził dwa solidne sezony. W swoim ostatnim roku w Finlandii zdobył 19 bramek i 53 punkty w 53 meczach i zdobył Kultainen kypärä, czyli nagrodę dla najlepszego zawodnika, wybieranego przez głosowanie, w którym biorą udział inni zawodnicy. Był pierwszym zawodnikiem spoza Finlandii, który zdobył to wyróżnienie. Kariera w NHLW 1999 roku magazyn Sporting News nazwał Rafalskiego najlepszym hokeistą świata, grającym poza NHL. 7 maja tego roku Rafalski został w końcu podpisany przez New Jersey Devils. Na początku debiutanckiego sezonu 1999/2000 miał już 26 lat. Skończył tamte rozgrywki z 32 punktami. Był najlepszy wśród pierwszorocznych obrońców w statystyce plus-minus z +21. Był to też drugi wynik wśród obrońców Devils i pierwszy, ex-aequo, wśród wszystkich pierwszoroczniaków. W tym sezonie Rafalski zdobył z Devils Puchar Stanleya a razem z kolegą z zespołu, Scottem Gomezem został wybrany do Drużyny Gwiazd pierwszoroczniaków. Kolejny rok był dla Amerykanina lepszy pod względem zdobyczy punktowych, których uzbierał 52, co było najlepszym wynikiem w drużynie. Kolejne 18 oczek w playoffach były rekordem zespołu wśród obrońców. Devils przegrali jednak w finale playoff z Colorado Avalanche. W sezonie 2001/02 Rafalski kontynuował swoją dobrą dyspozycję, zdobywając 47 punktów. Został wybrany do Meczu Gwiazd, lecz nie mógł w nim wziąć udziału z powodu kontuzji. W kolejnym sezonie Rafalski znów był najskuteczniejszym obrońcą swojej drużyny z 40 punktami. Jego wyśmienita postawa w obronie w dużym stopniu ułatwiła Devils zdobycie kolejnego Pucharu Stanleya - trzeciego w ciągu ośmiu sezonów. W finale pokonali w siedmiu meczach Anaheim Mighty Ducks. 1 lipca 2007 roku podpisał pięcioletni kontrakt z Detroit Red Wings - za 5 sezonów zadeklarowano mu gażę w wysokości 30 milionów dolarów. 25 maja 2011 roku po 11 sezonach gry w NHL, zawodnik poinformował o zakończeniu kariery zawodniczej jako powód podając dolegliwości zdrowotne[1]. Tym samym wypełnił 4 lata umowy z Red Wings[2]. Po dwuipółletnim okresie w styczniu 2014 wznowił karierę w barwach drużyny Florida Everblades w lidze ECHL[3], rozegrał w jej barwach trzy mecze po czym pod koniec miesiąca ponownie zakończył karierę[4]. Kariera reprezentacyjnaBył reprezentantem USA. Uczestniczył w turniejach mistrzostw świata w 1995, na zimowych igrzyskach olimpijskich 2002, 2006 i 2010 oraz Pucharu Świata 2004. Sukcesy i nagrody
Statystyki
Życie prywatneRafalski ma żonę Felicity, z którą ma trójkę synów - Danny'ego, Evansa i Matthew. Przypisy
Bibliografia
|