|
Bronisław Bartel
Bronisław Bartel (ur. 3 listopada 1887 w Zawierciu[1], zm. 24 kwietnia 1968 w Poznaniu) – polski malarz. ŻyciorysBronisław Bartel urodził się w Zawierciu[2][1]. Jego rodzicami byli Herman Bartel[1], urzędnik pracujący w przemyśle, oraz Salomea z Borgów[2][1]. Od 1905 do 1910 uczęszczał na Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie zdobywając wykształcenie pod kierunkiem Juliana Fałata, Teodora Axentowicza i Ferdynanda Ruszczyca[2]. Jego pierwsza samodzielna wystawa prac miała miejsce w 1910[1] w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie[2]. W 1912 zamieszkał w Warszawie, a w 1919 przeniósł się na stałe do Poznania. Pracował tam od 1919 na stanowisku kierownika Drukarni św. Wojciecha[3][1]. Od 1921 do 1926 w stowarzyszeniu „Świt” pełnił funkcję członka, a następnie członek i prezes grupy artystów wielkopolskich „Plastyka”[3]. Związany był z grupami artystycznymi „Świt” i „Plastyka”. Malował głównie pejzaże utrzymane w ciepłej, stonowanej kolorystyce[4]. Od 1922 do 1926 był profesorem Państwowej Szkoły Przemysłu Artystycznego w Bydgoszczy[3][1], a następnie (do 1939) profesorem malarstwa dekoracyjnego, anatomii i studium aktu w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych w Poznaniu[3]. Od 1946 do 1951 był dyrektorem Liceum Sztuk Plastycznych w Poznaniu[3]. Zmarł 24 kwietnia 1968 w Poznaniu[3]. Został pochowany 27 kwietnia 1968 na cmentarzu na Junikowie w Poznaniu (pole 7-3-11)[5][6]. Życie prywatneJego żoną od 1915 była Adela Kiersztajn[1], a po raz drugi ożenił się z Janiną Brzezińską. Miał synów Wojciecha (1917–1964) i Andrzeja (ur. 1920) oraz córkę Barbarę (1920–1942)[3]. TwórczośćMalował kompozycje figuralne, portrety, krajobrazy, martwe natury, uprawiał także malarstwo dekoracyjne. W zbiorach Muzeum Narodowego w Poznaniu znajdują się jego prace pt. Portret matki (1917), Demon (1930), Mulatka (1930), Walcownia (1949)[3]. W 1929 zdobył III nagrodę w konkursie na polichromię Sali Posiedzeń Sejmu w Warszawie[3]. Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||
