Bronisław Komorowski (literat)
Bronisław Komorowski (ur. 17 kwietnia 1847 we Lwowie, zm. 18 listopada 1912) – polski pisarz, dramaturg okresu pozytywizmu, dziennikarz. ŻyciorysSyn Józefa Komorowskiego (1800–1871) i Antoniny z Troniarskich[1]. W 1864 roku ukończył Akademię Techniczną[2]. Od 1873 roku współpracował z Gazetą Lwowską, a od marca 1895 roku pracował w redakcji prowadząc dział kroniki. Po przejściu na emeryturę pracował w magistracie lwowskim[3]. Był zapalonym myśliwym. W 1885 roku został wybrany prezesem Lwowskiego Towarzystwa Myśliwskiego im. św. Huberta[4]. Funkcję tę pełnił przez kilka lat (co najmniej do 1890 roku). Na walnych zebraniach był wybierany na kolejne kadencje[5][6]. Współpracował z czasopismem Łowiec wydając w 1888 roku „kwietniowy numer”, ale musiał zrezygnować ze współpracy z powodu braku zgody redakcji Gazety Lwowskiej[7]. Napisał utwory: Męczennicy (1869), Krok (1873), komedia Błędna gwiazda (1876)[8], Elekcja króla Michała (1872), Hieronim Radziejowski, Błędna gwiazda (1882), powieść poetycka Kniaziowie Rożyńscy (1889), Rejtan (1869), Małoduszni (1871), Próba ognia (1874), Po śmierci (1878)[3]. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie w grobowcu rodziny Jana Strońskiego. Jego żoną była Jadwiga z domu Tebinek (1866–1929)[1]. Przypisy
Linki zewnętrzne
|