Brzęczek (potok)

Brzęczek
	; Potok środkowy w Dolinie Kamiennej w górnym biegu na wysokości 540 m n.p.m.
Kontynent	Europa
Państwo	Polska
Lokalizacja	województwo dolnośląskie; powiat dzierżoniowski
	Potok
Długość	około 9,6 km
	Źródło
Miejsce	potok główny na północno-wschodnim zboczu Gór Sowich pomiędzy Żebrakiem i Kopistą.; potok wsch. na północno-wschodnim zboczu Korczaka; potok zachod. w Dolinie Wapiennej
Wysokość	potok główny środk. około 675 m n.p.m.; potok środkowy około 640 m n.p.m.; potok zachodni około 570 m n.p.m.
Współrzędne	50°40′09″N 16°33′22″E/50,669167 16,556111
	Ujście
Recypient	rzeka Piława
Miejsce	Dzierżoniów
Wysokość	około 255 m n.p.m.
Współrzędne	50°43′33″N 16°38′49″E/50,725833 16,646944
	Położenie na mapie powiatu dzierżoniowskiego źródło ujście
	Położenie na mapie Polski źródło ujście
	Położenie na mapie województwa dolnośląskiego źródło ujście

Brzęczek (niem. Klinkenbach) – potok górski w Polsce w województwie dolnośląskim w Sudetach Środkowych, w Górach Sowich i na Przedgórzu Sudeckim.

Przebieg i opis

Górski potok, o długości około 9,6 km, lewy dopływ Piławy^[2], należący do dorzecza Odry^[3], zlewiska Morza Bałtyckiego. W części źródliskowej składa się z kilku potoków, których źródła położone są na terenie Parku Krajobrazowego Gór Sowich^[1]. Główny potok wypływa ze źródła położonego na wysokości około 675 m n.p.m., pomiędzy Żebrakiem i Kopistą^[1]. Źródło drugiego potoku położone jest na wysokości około 640 m n.p.m. na północno-wschodnim zboczu Korczaka, w rejonie przełęczy Trzy Buki, a źródło trzeciego położone jest na wysokości około 570 m n.p.m., najbardziej na północ, pomiędzy Błyszczem a Wroną w Dolinie Wapiennej^[1]. Wszystkie trzy potoki spływają zalesionymi, stromymi, wąskimi, krętymi i głęboko wciętymi w zbocza dolinami w kierunku północno-wschodnim. U północno-wschodniego podnóża Gór Sowich, na linii sudeckiego uskoku brzeżnego na wysokości 400 m n.p.m., potoki opuszczają obszar Parku Krajobrazowego i wpływają na otwarty teren Obniżenia Podsudeckiego i płyną w kierunku zachodnich obrzeży Bielawy, gdzie łączą się w jeden potok^[1]. W środkowym i dolnym biegu potok płynie rozległą równiną przez łąki i pola uprawne do ujścia do Piławy, do której uchodzi na wysokości około 255 m n.p.m., w Dzierżoniowie^[1]. Zasadniczy kierunek biegu potoku jest północno-wschodni. Jest to potok górski odwadniający północno-wschodni fragment zboczy Gór Sowich. Potok w górnym biegu dziki w środkowym i dolnym biegu częściowo uregulowany^[1].

Najładniejsza jest środkowa Dolina Kamienna, którą płynie główny środkowy potok Brzęczek, zbocza doliny miejscami przechodzą w małe urwiska skalne.

Dopływy

Dopływy potoku stanowią strumienie i potoki bez nazwy, w większości mające źródła na północno-wschodnich zboczach Gór Sowich^[1].

Miejscowości położone nad potokiem

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: I-BiS, 1994, s. 77. ISBN 83-85773-12-6.
↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 24, ISBN 83-239-9607-5 .
↑ Dorzecze Odry. nettax.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-16)].

Bibliografia

Sudety Środkowe. Skala 1:40 000. Jelenia Góra: Wydawnictwo Turystyczne Plan, 2005. ISBN 83-60044-44-9.
Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1995, ISBN 83-85773-12-6.
Sudety Środkowe. Skala 1:40 000. Jelenia Góra: Wydawnictwo Turystyczne Plan, 2005. ISBN 83-60044-44-9.
Góry Sowie, Mapa turystyczna, Skala 1:35 000. Wydawnictwo Turystyczne, Plan, Jelenia Góra: 2011. ISBN 978-83-62917-36-5.
T.Śnieżek, Góry Sowie, Przewodnik, Oficyna wydawnicza "Rewasz", Piastów, 2012, ISBN 83-62460-22-9.

[staffa-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: I-BiS, 1994, s. 77. ISBN 83-85773-12-6.

[ksng.gugik.gov-hydronimy1-2] Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 24, ISBN 83-239-9607-5 .

[nettax-2003-zal1b-3] Dorzecze Odry. nettax.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-16)].

[1]

[2]

[3]