|
CN Canadian Women’s Open 2009CN Canadian Women's Open 2009 – 38. edycja kobiecego golfowego turnieju Canadian Women's Open, która odbyła się w dniach 3-6 września 2009 na polu golfowym Priddis Greens Golf & Country Club w Priddis Greens, Alberta, Kanada[1]. Dla zawodniczek przeznaczono nagrody z łącznej puli 2,75 mln USD, z czego 412,5 tys. przewidziano dla triumfatorki zawodów. Obrończynią zdobytego w 2008 tytułu była Australijka Katherine Hull. Mistrzynią w 2009 została Suzann Pettersen z Norwegii, która triumfowała z przewagą 5 uderzeń[2]. Karta pola
UczestniczkiW turnieju przewidziano miejsce dla 156 zawodniczek[3][4]. Wśród nich znalazły się cztery kwalifikantki (w nawiasie wynik): Jeong Ji-min (70), Sarah Butler (71), Erynne Lee (72) i Adrienne White (72) oraz pięć amatorek: Nicole Vandermade, Maude-Aimee Leblanc, Stephanie Sherlock, Sue Kim i Jennifer Kirby. PrzebiegDzień 1.Liderką po pierwszym dniu została Anna Rawson z Australii. Jej runda 65 uderzeń (nowy rekord pola) jest jej osobistym rekordem na LPGA Tour oraz jest najniższym w tym roku wynikiem na LPGA Tour zagranym na polu par 71[5]. Rawson wykorzystując sprzyjające poranne warunki zagrała 9 birdie i 2 bogeye[6]. O jedno uderzenie więcej miała na swojej karcie wicemistrzyni sprzed tygodnia Suzann Pettersen z Norwegii, która samotnie zajmuje drugie miejsce: Pettersen zagrała sześć birdie i 12 parów. W przeciwieństwie do Rawson Norweżka musiała się zmagać z osiągającym w porywach 50 km/h wiatrem, który pojawił się w późniejszej części dnia[5]. Na trzecim miejscu ex aequo z wynikiem 67 uderzeń znalazły się numer 1 światowego rankingu Lorena Ochoa oraz grająca dzięki dzikiej karcie Amanda Blumenherst, która niedawno przeszła na zawodowstwo[5]. Broniąca tytułu Australijka Katherine Hull zagrała +2 (73) i zajmuje 83. miejsce ex aequo[5].
Dzień 2.Uwagę drugiego dnia skupiła na sobie przede wszystkim Koreanka Kim Song-hee, która pobiła dwoma uderzeniami rekord pola ustanowiony dzień wcześniej przez Annę Rawson[7]. Kim rozpoczęła swoją rundę od sześciu birdie z rzędu. Na pierwszej dziewiątce zagrała jeszcze jedno – na dołku nr 9 – co dało jej na półmetku wynik 28. Na 10. zrobiła bogeya, ale kolejne trzy birdie na 12., 16., i 17. dały jej łączny wynik 62 uderzeń (-9). Tak dobry rezultat dał jej pierwsze miejsce ex aequo wraz z Suzann Pettersen. Norweżka, która zagrała drugą rundę 68 uderzeń, przez moment nawet dzierżyła status samodzielnej liderki, ale dwa bogeye na jej trzech ostatnich dołkach popsuły wynik[7]. Jedno uderzenie za liderkami na trzecim miejscu znalazły się Lorena Ochoa (68) oraz aktualna mistrzyni Women's British Open Catriona Matthew (66). Piąte miejsce okupują trzy zawodniczki, w tym zwyciężczyni sprzed tygodnia M.J. Hur oraz Angela Stanford (USA)[7]. Prowadząca po czwartkowej rundzie Rawson drugiego dnia zagrała 73 uderzenia (+2) i z wynikiem 5 poniżej par spadła na 10. miejsce ex aequo[8]. Cut po dwóch dniach został ustalony na poziomie +1. Przeszły go 74 zawodniczki[7]. Po raz pierwszy w historii zawodów w ostatnich dwóch dniach turnieju nie zagra żadna z 12 biorących udział reprezentantek Kanady. Poza nimi z imprezy odpadły m.in. broniąca tytułu Katherine Hull, Ji Eun-hee, Brittany Lang, Nicole Castrale, Michelle Wie i Laura Davies[9]. Drugiego dnia Eva Dahllof ze Szwecji zagrała na szóstym dołku hole-in-one (7-żelazo ze 145 metrów). Szwedka znalazła się wśród zawodniczek, które nie przeszły cuta[7].
Dzień 3.Spośród siedmiu zawodniczek zajmujących czołowe pięć miejsc po dwóch dniach tylko dwie zagrały w sobotę rundy poniżej par: Suzann Pettersen (66) i Amerykanka Angela Stanford (69)[9]. Obie dzięki temu zapewniły sobie miejsce na dwóch czołowych pozycjach – Pettersen została samodzielną liderką, a Stanford została jej najbliższą rywalką z deficytem pięciu uderzeń. Amerykanka zakończyła swoją rundę mocnym akrentem trafiając putta na eagle'a z ponad 20 metrów na 18. dołku[10]. Podczas trzeciej rundy zawodniczki znowu musiały zmagać się z wiatrem, którego prędkość wahała się w granicach 15-30 km/h. W rezultacie tylko 25 zawodniczek z 74 pozostających dalej w grze zagrało rundę na even lub lepiej[10]. Najlepiej zagrały wspomniana Pettersen oraz Morgan Pressel. Pierwsza z nich zanotowała jednego bogeya i sześć birdie. Z kolei Pressel zagrała jednego bogeya, cztery birdie oraz eagle'a na 18. dołku, co dało jej miejsce w pierwszej dziesiątce[10]. Trzecie miejsce z sześcioma uderzeniami straty do Pettersen samodzielnie zajmuje utytułowana Australijka Karrie Webb, która zagrała drugą z rzędu rundę 68 uderzeń. Webb triumfowała w Canadian Women's Open w 1999 roku podczas jego ostatniej edycji, która rozgrywana była na polu Priddis Breens i która miała status turnieju wielkoszlemowego[10]. Współliderka po dwóch rundach – Kim Song-hee – trzeciego dnia zagrała +6 (77) i spadła na 21 miejsce ex aequo[10].
Dzień 4. (finał)Dla ostatniej grupy, w której grały Pettersen, Stanford i Webb pierwsze pięć dołków spowodowało, że przewaga Norweżki stopniała do trzech uderzeń[9]. Pettersen zagrała bogey-birdie na dołkach 2 i 3. Stanford straciła swoją drugą pozycję po bogeyu i podwójnym bogeyu na 3. i 4. Z kolei Webb na zrobiła trzy birdie na dołkach 2., 4. i 5. stając się najbliższą rywalką liderki. Co prawda na szóstym dołku zrobiła birdie, ale oddała uderzenie na ósemce. Kluczowym momentem były dołki 10-12, na których Pettersen zrobiła trzy birdie z rzędu zwiększając przewagę nad Webb do sześciu uderzeń. Na kolejnym dołku obie zrobiły bogeya – w tym Pettersen popełniając swojego pierwszego potrójnego putta w turnieju. Trzy dołki później Webb zbliżyła się na cztery uderzenia po tym jak zrobiła birdie na 16. a Pettersen straciła kolejne uderzenie na 14. Wynik Pettersen nie zmienił się już do końca, natomiast Webb straciła uderzenie na 17 i jak się niedługo okazało także samodzielne drugie miejsce. W końcowej klasyfikacji wraz z Webb na pozycji wiceliderki skończyła Stanford, która na drugiej dziewiątce odrobiła trzy uderzenia (birdie na 11. i chip-in na eagle'a na 17.), dwie Japonki Ueda i Miyazato oraz Amerykanka Morgan Pressel. Końcowa przewaga Pettersen była drugą co do wielkości spośród wyników dotychczas rozegranych turniejów sezonu 2009 na LPGA Tour – bardziej od reszty stawki wysforowała się naprzód tylko Jiyai Shin w Wegmans LPGA. Nota bene w niedzielę to właśnie Shin zagrała najlepszą rundę w całej stawce: 63 uderzenia[9]. Dla Pettersen triumf w Canadian Women's Open był szóstym zwycięstwem w karierze startów na LPGA Tour – poprzednie zwycięstwo wywalczyła w 2007 pokonując Laurę Davies w Honda LPGA Thailand. Dzięki czekowi za pierwsze miejsce Pettersen awansowała na drugie miejsce listy zarobków golfistek LPGA Tour[11].
Przypisy
Linki zewnętrzne |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
