Cachi Hanegbi

Cachi Hanegbi

‏צחי הנגבי‎

Cachi Hanegbi (2018)
Data i miejsce urodzenia	26 lutego 1957 Jerozolima
Poseł do Knesetu
Okres	od 1988
Przynależność polityczna	Likud
Minister sprawiedliwości
Okres	od 1996 do 1999
Przynależność polityczna	Likud
Poprzednik	Binjamin Netanjahu
Następca	Josi Belin
Minister osadnictwa
Okres	od 2 sierpnia 2020 do 13 czerwca 2021
Przynależność polityczna	Likud
Poprzednik	Cippi Chotoweli
Następca	Naftali Bennett
Multimedia w Wikimedia Commons

Cachi Hanegbi, właśc. Jicchak Hanegbi (hebr. צחי הנגבי, ur. 26 lutego 1957) – izraelski polityk, poseł do Knesetu w latach 1988–2005, 2006–2010 oraz od 2013 z list Likudu, Kadimy i ponownie Likudu. Minister w różnych rządach i resortach. W 1996 minister zdrowia, w latach 1996–1999 minister sprawiedliwości, w latach 2001–2003 minister ochrony środowiska, w latach 2002–2003 minister transportu, w latach 2003–2004 minister bezpieczeństwa publicznego, w latach 2004–2006 minister w Kancelarii Premiera, w latach 2014–2015 wiceminister spraw zagranicznych oraz zdrowia, w 2016 minister bez teki, w 2017 p.o. ministra komunikacji, od 2016 minister współpracy regionalnej. Od 2 sierpnia 2020 do 13 czerwca 2021 minister osadnictwa^[1].

Był p.o. przewodniczącego Likudu po odejściu z partii Ariela Szarona, ale wkrótce sam wyszedł z tego ugrupowania^[2]. Jest byłym ministrem sprawiedliwości, zdrowia, środowiska, transportu, bezpieczeństwa wewnętrznego i ministrem bez teki. W rządzie Ehuda Olmerta na stanowisku ministra ds. Jerozolimy, społecznych i diaspory, ministra ds. strategicznych i ministra w biurze premiera, odpowiedzialnego za kwestie związane z religią, firmami arabskimi i współpracy regionalnej.

Urodził się w Jerozolimie. Jego matką była Ge’ula Kohen, w latach 40. XX wieku znana działaczka podziemnej grupy Lechi, a później polityk. Hanegbi jest żonaty i ma czwórkę dzieci^[3].

Studiował stosunki międzynarodowe na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie i prawo w Tel Awiwie^[3]. W 1980 roku, podczas swoich studiów, Hanegbi został skazany na karę 6 miesięcy zawieszenia za zaatakowanie arabskiego studenta na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie^[4].

Po raz pierwszy wszedł do Knesetu w wyborach w 1988, zostając także członkiem parlamentarnej komisji konstytucyjnej, prawnej i sprawiedliwości, zasiadał także w komisji ds. zagranicznych i obrony, był również przewodniczącym komisji ekonomicznej. Wcześniej był krajowym przewodniczącym unii studentów. Zajmował także stanowisko szefa biura premiera Icchaka Szamira^[3].

Zyskiwał reelekcję w latach 1992, 1996, 1999 i 2003.

Do 30 sierpnia 2004 Hanegbi był ministrem bezpieczeństwa wewnętrznego, sprawując zwierzchnictwo nad policją. Zrezygnował z tego stanowiska gdy rozpoczęło się śledztwo kryminalne w sprawie nielegalnych zatrudnień motywowanych politycznie. Pozostał ministrem bez teki, a później został ministrem ds. Jerozolimy i diaspory. W listopadzie 2005 Hanegbi został p.o. przewodniczącego Likudu (spowodowane to było odejściem Ariela Szarona). 6 grudnia 2005 wniesiono przeciwko niemu oskarżenie we wspomnianej już sprawie. Następnego dnia Hanegbi ogłosił opuszczenie Likudu i poparcie dla Kadimy Szarona. 10 grudnia zrezygnował z zasiadania w Knesecie, mandat po nim objęła Penina Rosenblum^[5].

Powrócił do Knesetu po wyborach w 2006, z listy Kadimy, z której zyskał reelekcję w 2009. 9 listopada 2010 zrezygnował z zasiadania w parlamencie, miejsce po nim obsadziła Nino Abesadze. Powrócił do Likudu i z listy tego ugrupowania zdobywał mandat w 2013, 2015 i kwietniu 2019.

• „Jestem przekonany, że mogą strajkować dzień, miesiąc, aż do śmierci.” – powiedział po ogłoszeniu przez palestyńskich więźniów strajku głodowego,
• „Przeszliśmy z defensywy do ofensywy i w tej bitwie wszyscy członkowie przywództwa Hamasu są celami.” – radio publiczne, 23 marca 2004,
• „Gdzie jest ogrodzenie, tam nie ma terroru. Tam, gdzie nie ma ogrodzenia, tam jest terror.” – 31 sierpnia 2004, w radiu publicznym po dwóch zamachach samobójczych w Beer Szewie,
• „Podczas tych działań miało miejsce ordynarne podeptanie prawa i odpowiednich zasad administracyjnych, upolitycznienie służby publicznej i używanie zasobów publicznych dla osiągnięcia osobistych i politycznych interesów.” – izraelski Kontroler Państwa i sędzia Eliezer Goldberg o Cachim Hanegbim w swoim rocznym raporcie, opublikowanym 24 września 2004 roku.

• Cachi Hanegbi (ang.) – profil na stronie Knesetu.