|
Charles Amédée Philippe van Loo
  Charles Amédée Philippe van Loo (ur. 25 sierpnia 1719 w Rivoli, zm. 15 listopada 1795 w Paryżu) – malarz francuski z rodziny Van Loo. ŻyciorysCharles Amédée Philippe van Loo był synem Jeana-Baptiste’a i bratem Louisa Michela. Był uczniem swojego ojca, zaczynając standardowo od kopiowania dawnych mistrzów, by potem uczyć się w szkole artystycznej[1]. W 1738 wygrał nagrodę Prix Italia, która pozwoliła mu spędzić trzy lata we Włoszech[1]. W 1748 jego stryj Carle van Loo otrzymał zaproszenie do pracy jako malarz nadworny Fryderyka Wielkiego, króla Prus. Ze względu na swoje zobowiązania nie chciał wyjeżdżać z Francji, dzięki czemu z zaproszenia skorzystał Charles Amédée. W efekcie w latach 1748–1759 pracował w Berlinie. Malował wówczas portrety władcy i osób z jego dworu oraz liczne inne obrazy. Otrzymał także zamówienie na malowidła sufitowe o tematyce mitologicznej w pałacach Poczdamu. W owym czasie jego malarstwo podlegało widocznym wpływom gustu pracodawcy, który cenił twórczość Lancreta i Watteau w stylu fête galante[1]. Po powrocie do Paryża uczył w École des beaux-arts i wystawiał w salonach, zbierając mieszane recenzje. Spośród krytyków Diderot uważał go za najmniej uzdolnionego z rodziny. W tym okresie powstał jeden z jego innowacyjnych i wysoko cenionych obrazów, przedstawiający cnoty króla Ludwika XV. Gdy obraz był oglądany przez odpowiedni pryzmat, pojawiała się postać króla (zaginiony)[1]. Niedługo po jego namalowaniu udał się na swój drugi długi pobyt w Berlinie, który trwał od 1763 do 1769 roku. W jego trakcie kontynuował zainteresowanie tematami optyki, malując między innymi obraz Camera Obscura (obecnie w kolekcji National Gallery of Art)[1]. Po zakończeniu pracy w Prusach powrócił do roli wykładowcy École des beaux-arts. Wykazywał wówczas zainteresowanie zagadnieniami nauki, malując między innymi zachowane do dziś obrazy przedstawiające eksperymenty z zakresu pneumatyki i elektryczności[1]. Zmarł w Paryżu 15 listopada 1795[1]. Przypisy
|
||||||||
