Czarka szkarłatna
Czarka szkarłatna (Sarcoscypha coccinea (Gray) Boud.) – gatunek grzybów z rodziny czarkowatych (Sarcoscyphaceae)[1]. Systematyka i nazewnictwoPozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Sarcoscypha, Sarcoscyphaceae, Pezizales, Pezizomycetidae, Pezizomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1]. Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1821 r. Samuel Frederick Gray nadając mu nazwę Macroscyphus coccineus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1885 r. Jean Louis Émile Boudier, przenosząc go do rodzaju Sarcoscypha[1]. Ma ponad 30 synonimów nazwy naukowej[2]. MorfologiaOd 2 do 5 cm średnicy, miseczkowate. Wewnętrzna powierzchnia żywo czerwona, pomarańczowa podczas suchej pogody. Zewnętrzna powierzchnia owocnika brudno-biało-ochrowa, pokryta drobnymi włoskami (tomentum). Niekiedy obecny trzon, do 4 cm długi i 0,3-0,7 cm gruby, białawy[3]. Biały, cienki, nie wyróżnia się szczególnym zapachem ani smakiem. Podłużnie eliptyczne, gładkie, o wymiarach 26–40 × 10–12 µm[4]. Występowanie i siedliskoW Polsce gatunek rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status I – gatunek o nieokreślonym zagrożeniu[5]. W Polsce był gatunkiem ściśle chronionym[6], 9 października 2014 r. został wykreślony z listy gatunków grzybów chronionych[7]. Rośnie w lasach i zaroślach liściastych, na opadłych gałązkach, w Polsce od grudnia do maja. BiochemiaWewnątrz ziarnistości wstawek stwierdzono obecność barwników karotenoidowych: plektaniaksantyny i beta-karotenu[8]. Z owocników wyizolowano lektynę, która po oczyszczeniu wiązała laktozę, N-acetylolaktozaminę, 4-nitrofenylo-β-D-gluko- i galaktopiranozydy[9]. Przypisy
|