Czarneccy herbu Prus IIICzarneccy herbu Prus III – polska rodzina ziemiańska osiadła w XIX i XX wieku głównie w Wielkopolsce, zasłużona dla rolnictwa i kultury. Zarys historii roduRód Czarneckich herbu Prus III pochodził pierwotnie z Mazowsza. Zanotowano ich w annałach jako właścicieli ziemskich w miejscowości Czarna koło Sierpca w roku 1552. Z biegiem czasu dostały się w ich władanie majątki w okolicach Kamieńca Podolskiego, Kowna, Lwowa, Mińska Litewskiego i Żytomierza, ale od końca XVIII wieku spotykamy nazwiska znaczniejszych Czarneckich głównie na terenach Wielkopolski, czyli w zaborze pruskim. 30 października 1854 Marceli Czarnecki (1793–1868), żonaty z Florentyną Chłapowską h. Drya (1795–1853) uzyskał od króla Prus Fryderyka Wilhelma IV tytuł hrabiowski dziedziczony w primogeniturze i związany z posiadaniem ordynacji Czestram-Golejewko, Gogolewo i Pakosław, które odziedziczyli jego trzej synowie Antoni (ur. 1821), Zygmunt (ur. 1823) i Stanisław (ur. 1830), uzyskując potwierdzenie tytułu w primogeniturze w 1857. Golejewko pozostało w rękach potomków Antoniego, a Gogolewo w rękach potomków Zygmunta do 1939, natomiast linia Stanisława wygasła w 1. połowie XX wieku, straciwszy pruski tytuł już pod koniec XIX wieku. Obecni męscy potomkowie linii Zygmunta zamieszkują w Polsce, a od 1947 również w Szwecji, inne linie hrabiów i ordynatów de iure wygasły po mieczu[1]. Rodzina wydała dwóch senatorów I RP (w 1677 i 1773), trzech kawalerów Orła Białego i siedemnastu kawalerów orderu Virtuti Militari. Do rodu należą także gałęzie nieutytułowane pieczętujące się herbem Prus III. Istnieje poza tym wiele innych rodzin o tym samym nazwisku, lecz innych herbach, a także rodzin nieszlacheckich. Monumentalny niemiecki herbarz Sibmachera wymienia także inną linię rodu, która uzyskała w 1820 tytuł hrabiowski na Inflantach, czyli w Imperium Rosyjskim, na jej temat brak jest jednak szczegółowych danych. Niektórzy znani członkowie rodu
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
|