|
Czesław Kowalski-Wierusz
 Czesław Kowalski-Wierusz (ur. 1882 w Monachium, zm. 1984 w Warszawie) – polski malarz. ŻyciorysCzesław Kowalski był synem Alfreda i Jadwigi Szymanowskiej. Edukację rozpoczął w Warszawie, ukończył w rządowym Męskim Gimnazjum Klasycznym w Kaliszu, które ukończył był także jego ojciec. W 1901 uczył się rysunku w Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona. Od 1904 studiował w Wyższej Szkole Technicznej w Monachium na kierunku architektury. Malarstwa początkowo uczył się w pracowni Simona Hollosy'ego, a następnie od 1906 uczył się w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Monachium w klasie rysunku prowadzonej przez Petera Halma. Na dalsze studia wyjechał w 1907 do Paryża, gdzie uczył się w Akademii Julian, później w Akademii Vitti. W latach 1909–1914 uczył się w pracowni ojca Alfreda. Był uczestnikiem wojny 1920 roku. Przed wybuchem I wojny światowej przeprowadził się do Wilna, gdzie w 1930 urodziła mu się córka. W 1932 odbyła się jego indywidualna wystawa w warszawskim Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych, malował głównie portrety i pejzaże. Po zakończeniu II wojny światowej przeprowadził się do Gdańska, a od 1957 do śmierci mieszkał w Warszawie. Spora część prac Czesława Kowalskiego–Wierusz znajduje się obecnie w Muzeum Podlaskim w Białymstoku, a także w suwalskim Muzeum Okręgowym. Był działaczem na polu krzewienia sztuk zdobniczych. Jego córka Joanna Wierusz-Kowalska również została malarką. Karol Kowalski-Wierusz był jego wujem. Czesław Kowalski-Wierusz zmarł w wieku 102 lat i został pochowany na warszawskim cmentarzu Powązkowskim (kw. 40–V–1/4). Autorem pomnika jest Wacław Szymanowski[1]. Działalność społeczna i organizacyjno-artystyczna
Ważniejsze pracePrzypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne |
||||||||||||||
