Demokracja energetycznaDemokracja energetyczna – polityczna, gospodarcza, społeczna i kulturowa koncepcja, która łączy technologiczną transformację energetyczną ze wzmacnianiem demokracji i udziału społeczeństwa. Pojęcie to związane jest z procesem decentralizacji systemów energetycznych z wykorzystaniem efektywności energetycznej i energii odnawialnej do transformacji w zakresie własności w energetyce. Dzięki nowym zielonym technologiom dostępnym na rynku takie przejście jest możliwe w przypadku nowych podmiotów: użytkowników indywidualnych – prosumentów, kooperatyw energetycznych, elektrowni komunalnych, które zastępują scentralizowane, korporacyjne elektrownie. W książce "Odnawialne źródła energii w Polsce. Wybrane problemy bezpieczeństwa, polityki i administracji", autorzy definiując demokrację energetyczną, wskazują: "Dobra ze społecznego punktu widzenia polityka energetyczna musi zatem, na ile to możliwe, angażować społeczeństwo, reagować na oddolne bodźce i zróżnicowane potrzeby, ograniczać typowy w podobnych dziedzinach zapęd technokratyzacji, a także tworzyć poczucie „własności” procesu decyzyjnego. Wyróżniają też pięć społecznych aspektów demokratyzacji energetyki:
Koncepcja ta jest promowana przez biznes energii odnawialnej[2], społeczności lokalne[3], związki zawodowe (np. Globalny Instytut Pracy), think tanki (np. Zielony Instytut)[4][5] itp. Zobacz teżPrzypisy
|