|
Demokratyczna Partia Emerytów Słowenii
Demokratyczna Partia Emerytów Słowenii (słoweń. Demokratična stranka upokojencev Slovenije, DeSUS) – słoweńska centrowa partia polityczna. HistoriaDeSUS powstała w 1990, swój program polityczny skierowała do określonych grup społecznych, przede wszystkim do emerytów, deklarując się jako ich polityczny reprezentant[1]. W 1990 startujący w wyborach komitet środowisk emeryckich nie odniósł sukcesu wyborczego. Dwa lata później partia startowała w ramach Zjednoczonej Listy, zdominowanej przez postkomunistyczną Partię Demokratycznego Odnowienia. Koalicja ta w 1993 przekształciła się w jednolite ugrupowanie, DeSUS wkrótce wróciła do odrębnej działalności. Po wyborach w 2004 partia weszła w skład centroprawicowej koalicji wspierającej rząd Janeza Janšy. W 2005 na jej czele stanął urzędujący minister obrony Karl Erjavec. Po wyborach w 2008 DeSUS pozostała u władzy, popierając nowy centrolewicowy gabinet Boruta Pahora[2], jednak w trakcie kadencji przeszła do opozycji. W 2012 przystąpiła do koalicji popierającej drugi rząd Janeza Janšy, w 2013 tworzyła gabinet Alenki Bratušek, w 2014 rząd kierowany przez Mira Cerara, a w 2018 gabinet Marjana Šarca[3]. W styczniu 2020 nową przewodniczącą partii została Aleksandra Pivec, która w głosowaniu pokonała jej dotychczasowego lidera[4]. W tym samym roku partia dołączyła do nowej centroprawicowej koalicji[5], która utworzyła kolejny gabinet Janeza Janšy. We wrześniu 2020, po konflikcie wewnątrz DeSUS, Aleksandra Pivec odeszła z funkcji przewodniczącej partii[6]. W grudniu tegoż roku na czele ugrupowania ponownie stanął Karl Erjavec[7], a DeSUS w tym samym miesiącu opuściła koalicję rządową[8]. W marcu 2021 Karl Erjavec ustąpił z funkcji przewodniczącego ugrupowania[9]. W czerwcu 2021 na prezesa partii został wybrany Ljubo Jasnič[10]. W 2022 ugrupowanie nie przekroczyło wyborczego progu[11]. Wyniki wyborczeWybory do Zgromadzenia Państwowego[12]:
W 2014 jedyny raz partia uzyskała mandat w Parlamencie Europejskim – jej przedstawicielem w PE został wówczas Ivo Vajgl. Przypisy
|
||||||||||||||
